Dat er nog steeds plaats is voor de ware folkzanger bewijst de uit de Noord Carolina afkomstige  Holcombe  al enkele decennia, sinds hij vanuit Noord Carolina naar Nashville verkaste vonden ruim een dozijn langspelers de weg naar een beperkte maar toegewijde cultaanhang.

De met verweerd bariton timbre en op efficiënte fingerpicking gedebiteerde doorleefde verhalen kunnen op appreciatie van illustere collega’s als Lucinda Williams en Steve Earle rekenen om  Holcombe na een eerder moeizame start, problemen met platenfirma en drank, te rehabiliteren. De afgelopen jaren brengt Holcombe zowat jaarlijks een nieuw werkstuk uit, hij wordt daarbij telkens geassisteerd door voortreffelijke muzikanten. Naast zijn oude trouwe vriend, die Jared Tyler die een uitgebreid snarenarsenaal bepotelt, hanteert Marco Giovano de drumsticks. een troubadour van het kaliber van Holcombe met zijn akoestische gitaar altijd in handbereik. Come Hell or High Water bevat weerom aangrijpende verhalen aandacht voor vergeten bevolkingsgroepen aan de zelfkant van de maatschappij.

Left Alone is het schrijnende relaas van een wanhopige Vietnamveteraan die na de terugkeer van het front de weg verliest en de op fraaie dobroklanken flanerende titelsong Black Bitter Moon refereert naar de angst voor alomtegenwoordige oorlogstoestanden “bold my hands in the air pray for peace do I dare, stay home with my darlin’so sweet so fine… come hell or high water”.

Als Holcombe terugblikt in zijn verleden met The Old North Side en Legal Tender overheerst mistroostigheid. De kilte van het rusteloze zwerversbestaan klinkt nog door in de gruizige zang maar in I Don’t Wanna Disapear priemt een sprankeltjes hoop door. Dat duet met Iris Dement is een van de mooiste songs die ik de afgelopen maanden beluisterde of is het toch de fijne reprise van Gone By the Ol’ Sunrise. Naast Dement en haar man Greg Brown is ook Kerri Powers van de partij, ze zorgt sporadisch voor vocale assistentie en enige snarenhulp.

Beklemmende momenten als It Is What It Is worden afgewisseld met een prachtig, door mandoline en harmoniezang ondersteund  New Damnation Alley. Anderzijds kleeft er bij Holcombe zelfs aan kerstwensen een wrange, bittere bijsmaak “go to church when you go, go to hell if you don’t,  merry Christmas”, gromt hij oprecht. Voor zo’n authentieke werkstukje houden we maar al te graag een plekje vrij tussen de pakjes, onder de kerstboom.

https://writteninmusic.com/roots/malcolm-holcombe-pretty-little-troubles/