×

Recensie

Alternative

03 september 2015

The Maccabees

Marks To Prove It

Geschreven door: Edgar Kruize

Uitgebracht door: Fiction

Marks To Prove It The Maccabees Alternative 4 The Maccabees – Marks To Prove It Written in Music https://writteninmusic.com

Op hun vierde album, komt het ware gezicht van The Maccabees bovendrijven. Op het eerste gehoor melodieus en toegankelijk als spraakmakers binnen de Britse indiepop, maar onder de oppervlakte broedt een grimmigheid die de luisteraar keer op keer aan de oorlel de speakers in trekt.

Er is in de muziekjournalistiek geen viezere uitdrukking dan ‘volwassen worden’. Het betekent meestal dat de artiest in kwestie niet meer zo springerig en enthousiast is als op het debuutalbum en dat het ware leven zijn sporen begint achter te laten, zonder dat je muzikaal nu exact kan aanwijzen wat er nu zo anders is. In het onvermogen dat te benoemen, vallen mensen al snel terug op die vermaledijde term.

Soms ontkom je er echter niet aan om een albumrecensie toch aan dit thema op te hangen. In het geval Marks To Prove It van Maccabees gaat dit zeker op. Met twee redelijk recht-toe-recht-aan voortronkende albums en een ferme ruk naar links (het uit 2012 stammende Given To The Wild) op het portfolio, kon deze vierde langspeler van het Britse combo twee kanten uit gaan. Wat het boven alles is geworden, is een album waarop het ambacht muziek maken en het bouwen aan het album als compleet werk centraal staat. Het is een album waarop je de ideeën en de ambitie voelt borrelen, maar waarop dit alles ook heel zorgvuldig wordt beteugeld, om een zo coherent mogelijk geheel te maken.

Dat betekent niet dat alles hetzelfde klinkt. Verre van. De openende titeltrack klinkt daadwerkelijk alsof de eerste drie albums uit de blender komen druipen, met zijn catchy gitaarriffjes en makkelijk meegalmende refreinen kan dit zo een indiepopklassieker worden. Marks To Prove It gaat daarna echter direct de diepte in. Kamakura , meteen al een eerste hoogtepunt, is een nummer over vriendschap. Maar onder de oppervlakte schuurt er iets. “Your best friends forgive you, your best friends forget, you get old.” Houdt die vriendschap wel stand? Of is deze al verleden tijd? “No one says a word, because it breaks a heart.” Een spookachtig orgeltje dat voorbij glijdt maakt dat het nummer iets onheilspellend, maar dat besef je niet in eerste instantie. Erg knap.

Het grimmige karakter houdt aan, zonder dat het er te dik bovenop ligt. Vergelijk het met een stuwdam waarin barsten zitten. Van een afstandje ziet het er stabiel uit, met kalm water aan de andere kant, een groene vallei aan de andere. Ga er dichterbij staan en het wordt verontrustend, omdat je weet dat het kalme water een verwoestende golf gaat worden die alles wegvaagt. The Maccabees houden de dam intact, maar af en toe sijpelt er met veel kracht een stroom water uit. Zoals het tot epische proporties opbouwende Spit It Out, dat je doet opveren uit de stoel, of het emotioneel walsende WWI Portraits, dat in alle bombast wel een gevoelige snaar raakt.

Derhalve is er geen ontkomen aan, omdat heel goed aan te wijzen is wat er is veranderd ten opzichte van het eerdere werk. Dat is het resultaat van het heel consciëntieus werken en zorgvuldig construeren van liedjes en album als geheel. Een album dat je op een 43 minuten durende reis meeneemt en je geen moment loslaat. Dat maakt van Marks To Prove It na drie prima platen vol jeugdige overmoed uiteindelijk toch het eerste écht volwassen album van The Maccabees.

The Maccabees – Marks To Prove It:

  1. Marks To Prove It
  2. Kamakura
  3. Ribbon Road
  4. Spit It Out
  5. Silence
  6. River Song
  7. Slow Sun
  8. Something Like Happiness
  9. WW1 Portraits
  10. Pioneering Systems
  11. Dawn Chorus


  1. Marks To Prove It
  2. Kamakura
  3. Ribbon Road
  4. Spit It Out
  5. Silence
  6. River Song
  7. Slow Sun
  8. Something Like Happiness
  9. WW1 Portraits
  10. Pioneering Systems
  11. Dawn Chorus