Hij groeit op aan  de oevers van de Theems in Essex en leert het vak in formaties die de scène van de pubrockscène in Southend-on-Sea afschuimen. Daar zet M G Boulter de formatie Lucky Strikes op poten waarmee hij tussen 2008 en 2016 een handvol langspelers aflevert. Tussendoor waagt hij zich  voorzichtig aan solowerk en werkt als lapsteel- en mandolineman intens samen met Simone Felice van de gelijknamige Brothers uit New York. Daarnaast is Boulter actief met Emily Portman en Schotse artiesten als Samantha Wates en Blue Rose Code. Hij vormt een trio met Lucy Farrell en Neil McSweeney, muzikale kompanen die figureren op de afsluitende track van Clifftown.

Pilate werd ruim vijf jaar geleden vastgelegd, het overige werk  komt drie  jaar later onder hoede van de vertrouwde producer Andy Bell en met enkele bevriende muzikanten vastgelegd. Dat onderlegde gezelschap  genereert een passende soundtrack bij de songs van Boulter.

We worden geconfronteerd met gedeitailleerde observaties van taferelen uit het dagelijkse leven die zich in Boulters thuishaven afspelen en in fraaie muzikale snapschots verwerkt worden. Midnight Movies opent met  meeslepende picking, de zachte zang, die aan Paul Simon herinnert, krijgt ondersteuning van Lucy Farrell en zacht golvend orgel. Vervolgens gaat het even de meer rockende kant op met Soft White Belly. “ The kids grow old and move away from home, by seafront pallisades they’re swapping smokesbefore they gone, london stretches his fingers out” het is een sombere visie voor de onzekere toekomst van de plaatselijke jongeren die overheerst.

Het eveneens op sobere akoestische leest geschoeide Nights at the Aquarium is een dromerige escapesong voor een gefrustreerd meisje dat noodgedwongen als schoonmaakster in haar onderhoud voorziet. The Slow Decline ademt op mooi golvende gitaartjes eveneens een sfeer van bittere teleurstelling uit. Icy Paw met ingetogen prachtige samenzang opgebouwde is mooie folkpop.

Onveranderlijk bijzonder fraai en smaakvol uitgevoerd maar het komt na intense beluistering helaas nergens tot echt meeslepende, laat staan aangrijpende momenten.