Aangemoedigd door haar ouders, vader was harmonicaman die verslingerd was op jazz, moeder luisterde even graag naar opera als country begon Lynn Miles nog tijdens haar vroege schooljaren naast viool en piano op gitaar te tokkelen en rond haar tiende kwamen daar al eigen composities bij die ze nog voor haar zestiende verjaardag op het podium uitprobeerde. Aan het Folklore Centre van Ottawa bestudeerde ze de geschiedenis van klassieke muziek en perfectioneerde haar zang bij een private leraar. Als songwriter zette ze na een demo-opname haar eerste stappen  in de vroege jaren negentig met een titelloos debuut. In ’91 bereikte de opvolger Chalk This One Up To The Moon ook Europa.

Vijf jaar later stelde Miles tijdens een intimistisch concert in de AB-Bellevueclub  Slightly Haunted voor met ondersteuning van gitarist Ian Lefeuvre met wie ze later nog geregeld samenwerkte zoals Fall For Beauty  en Downpour. Er was ook een intense samenwerking in Ottawa met Lynne Hanson, Miles was producer en zat samen aan de schrijftafel met Hanson, bovendien brachten de dames als duo The LyNNeS Heartbreak Song For The Radio uit. Ondertussen vermelden ruim 900 songs haar naam, een repertoire dat lovende commentaren bij gerenommeerde collega’s uit de VS zoals de inmiddels betreurde Ellis Paul ontlokte.

Het is een combinatie van pijnlijke accurate beschrijvingen en emotioneel geladen, zangpartijen die TumbleWeedyWorld optilt. Songs over de vaak onoverkomelijke tegenstellingen in relaties en de desolate eenzaamheid en het verdriet dat opduikt  na de breuk. In een tussen country en bluegrass pendelende, akoestische begeleiding met een glansrol voor grandioos snarengetokkel van mandoline, banjo, dobro en viool blijft de warme zang van Miles het absolute middelpunt.

Dat levert melancholische passages op die getuigen van intense schoonheid zoals het smartelijke Cold Cold Moon of Johnny Without June en het met de coyotes meehuilende Palomino. La Miles stelt het nog eens helder in de sprankelende bluegrass All Bitter Never Sweet, veel vrolijkheid valt hier niet te rapen, de delicate intensiteit van adembenemende, heldere zang compenseert dat gevoel ruimschoots.