Lydia Loveless (geboortenaam; Lydia Ankrom) is een erg logische artiestennaam voor een Amerikaanse singer-songwriter die liedjes schrijft over gebroken harten, vertwijfeling en sterke verlangens. Zo logisch, dat je kunt afvragen waarom er in het (alt)country genre niet eerder een Lydia was die op het idee is gekomen.

De roodharige 23-jarige heeft al twee albums en één EP op haar naam. Door haar voorkomen en muzikale richting wordt ze al snel vergeleken met die andere roodharige die ook ooit op Bloodshot Records zat, namelijk Neko Case. Een vergelijking waar ze het zelf niet mee eens is. Ze geeft aan meer beïnvloed te zijn door Elvis Costello en Nick Lowe. Toch is de vergelijking niet zo gek. Helemaal nu de punkinvloeden, die haar eerdere werk kenmerkten, bijna weg zijn.

Haar muziek valt te omschrijven als toegankelijke rockmuziek met een stevige scheut country. Voorheen viel er in de muziek dus nog een flinke punkinslag te bespeuren, maar hier wordt gekozen voor een meer ontspannen en makkelijker in het gehoor liggend geluid. De aandacht voor persoonlijke teksten is niet verdwenen. Lydia toont zich een begenadigd liedjesschrijver, waar haar teksten zowel scherp als pakkend zijn. Die catchy toon in haar muziek is wel verraderlijk. Head – een nummer over orale seks – is veruit het best in het gehoor liggend van het album. Leg dat maar eens uit, als je in de in de rij van de supermarkt in jezelf staat te neuriën. Het album toont zich ideaal ochtendgezelschap. Als je tijdens je eerste bakje koffie nog geen zin hebt in ‘moeilijke’ muziek is daar Somewhere Else. Je dag begint gelijk ontspannen.

Tot dusver geen vuiltje aan de lucht. Toch kent het album een groot minpunt. Voor een album waarop teksten een hoofdrol vervullen, zijn ze soms erg moeilijk te verstaan en dat is erg jammer. Een productionele fout ligt hieraan ten grondslag, want de ritmesectie is namelijk veel te hard in de mix gezet. Hierdoor is de zang soms erg slecht verstaanbaar. De oplossing is in dit geval om de meest overheersende bastonen uit de muziek te halen door middel van een handmatige equalizer. Op die manier komt er weer ruimte in de muziek voor de vocalen. Bij nummers als Everyhing’s Gone en de Kirsty Maccol cover They Don’t Know klinkt de muziek veel meer open, met minder nadruk op de bastonen. Het zijn gelijk de hoogtepunten.

Dat productionele foutje zorgt er helaas voor dat er niet de volle potentie uit gehaald wordt. Het ontbreken van de punkenergie uit haar eerdere werk maakt dit album wat minder spannend, maar storend is dit niet. Lydia Loveless heeft een erg leuk album afgeleverd en heeft door haar jonge leeftijd nog tijd genoeg om toe te werken naar wellicht een echt meesterwerk.

Tracklisting Somewhere Else:

1. Really Wanna See You Again
2. Wine Lips
3. Chris Isaac
4. To Love Somebody
5. Hurts So Bad
6. Head
7. Verlaine Shot Rimbaud
8. Somewhere Else
9. Everything’s Gone
10. They Don’t Know