LUMP
Animal
De yeti die als mascotte op de albumhoes van LUMP staat afgebeeld is minder prominent op Animal aanwezig, al is deze tijdens de clipshoot van We Cannot Resist wel triomfantelijk in beeld gebracht. Strijdbaar als een winnaar van een colour run danst deze door de bewoonde wereld om vervolgens in zijn natuurlijke habitat te verdwijnen. Het goedaardige vriendelijke wezentje heeft een voedingsbodem nodig om te overleven. Zijn scheppers werken tussendoor ook aan andere projecten. Laura Marling brengt een jaar geleden Songs for our Daughter uit, Mike Lindsey duikt onder andere met Dana Gavanski en Douglas Dare de studio in.
God werd gek op de zevende dag dat hij de aarde in elkaar zette en ook Laura Marling en Mike Lindsey zitten met hun handen in het haar als de wereld tot dat ijkpunt teruggebracht wordt. Het begin van de corona crisis en tevens een belangrijke kernzin die in de koude ijswolkjes uitademende Bloom at Night openingstrack voorkomt. It took one god seven days to go insane. Laura Marling verwerkt haar wetenschappelijke psychoanalytische kennis in haar teksten die daardoor enigszins verklaarbaar maar ook spiritueel vaag blijven. Het is absurd om LUMP met haar warme singer-songwriter folksongs te vergelijken, dit staat er muzikaal helemaal los van. In de uitgebroken elektronische Bloom at Night sterrenregen openbaart zich daar die hemelse stijlbreuk van een van de grootste zangeressen uit deze tijd. Laura Marling overstijgt het aardse door zich symbolisch naast haar goddelijke schepper te plaatsen en om die ongeloofwaardigheid later nogmaals in We Cannot Resist een schop na te geven.
Mike Lindsey hoeft aan die magische aantrekkingskracht alleen maar dat magnetische veldspel te koppelen. Het klinkt allemaal zo vanzelfsprekend, en waarschijnlijk is dit het ook wel. Toch denk ik dat door de pandemie de rollen binnen LUMP beter verdeeld zijn. Bij het debuut wordt het raamwerk al door de van TUNNG bekende producer geweven en de zangeres ingezet om de lijntjes bordurend aan elkaar te knopen. De twee muzikanten zijn overduidelijk naar elkaar toegegroeid. Het unieke bijzondere LUMP project loopt hierdoor wel het risico om een echte Laura Marling plaat te worden, minder spontaan met Mike Lindsey in de rol van arrangeur, maar dan wel als een verdomd goede arrangeur.
Op Animal krijg ik de indruk dat Laura Marling veel meer als een spin in het web actief is, centraal en haar teksten naar het prooidier Mike Lindsey doorspelend die daar vervolgens het muzikale zandkasteel omheen bouwt. Een eb en vloed beweging van aanspoelende en wegdrijvende klanken die zich via Gamma Ray sterk naar de hedendaagse eighties revival van synthpop en ritmische drumbeats verplaatsen. Een mechanische slow motion tribaldance die in beangstigende stemcollages eindigt welke als verbaasde vreemdelingen de song binnenwandelen. Gevoelsmatig haakt het experimentele duo hier op de vrijgekomen ruimte tussen het onbegrepen meesterwerk The Dreaming en het stukken commerciëlere The Hounds of Love van Kate Bush in zonder hierbij het eigen gezicht te verliezen.
Knipperende avondstraatlicht songs als Climb Every Wall en We Cannot Resist worden door de verstillende pianodramatiek van Red Snakes en het vragend klaagspel in Oberon afgewisseld. De doodsangst die haar tienerjaren belemmert vormt hierbij de leidraad en komt ook sterk in het overspannen intro van het b-filmische Paradise naar voren. Hoe persoonlijker en dieper de lyrics, hoe meer de zwaardere trage mineurstemming in de vocalen overheerst. Het geintje om bij het debuut als afsluiting alle gastmuzikanten persoonlijk te benoemen werkt daar in het voordeel, om hier op het einde van Phantom Limb hetzelfde met de gebruikte instrumentatie te doen is wat flauw. Als men bij de vorige plaat de knipoog naar het massaproduct muziek niet begrijpt, verwacht ik dat ook nu die boodschap niet overkomt.