Barry Moore begon zijn muzikale loopbaan ooit tourend met zijn grote broer, Christy Moore, Ierse folkzanger par excellence. Pas toen hij zijn huidige identiteit aannam en de naam die hij tot op heden draagt, Luka Bloom, leek hij een bestendige koers te hebben gevonden die hem veel toegewijde fans bracht. In hoeverre het afstand nemen van moederland Ierland en het verkassen naar de Verenigde Staten daar een bijdrage aan leverde, mag je je afvragen. Feit is dat Luka de Ierse traditionele muziek minder centraal stelt in zijn werk dan bijvoorbeeld zijn broer, terwijl hij die muziek tegelijkertijd wel omarmt en gebruikt als het in de nummers past. Daarin toont hij zich dan evenzeer bevlogen in de uitvoering als wellicht pragmatisch in de keuze.

Luka kiest voor muziek en teksten die in zijn eigen niche passen. Hij toont zich de vakman in het hanteren van de akoestische gitaar en smeedt liedjes in zijn werkplaats zoals je dat van een troubadour mag verwachten. Verwacht geen hitpotentie, verwacht geen overbodige pretentie, maar luister naar kleinheid tot perfectie gestaald, veel meer uit liefde voor het vak en het betere lied dan dat het perfectionisme omwille van perfectionisme is. Jazeker, met een keur aan gasten zet Luka ook hier zijn muziek neer. En het is kwaliteit wat we horen, maar bovenal ook spelplezier.

Een album dat zich laat beluisteren als een schets van bevlogenheid in deze moderne tijd, als het gaat om de duiding van een duurzame maatschappij in het titelnummer, als kritiek op het moderne bestaan gelardeerd met Facebook en andere triviale bezigheden, als reflectie op het verleden in twee prachtige liedjes over de Eerste Wereldoorlog, als warme herinnering aan een voorbije liefde en als uiting van een bijzondere band met Australië, dat Luka mist zelfs als hij thuis is, terug in Ierland.

Het is de begaafde bard gelukt wederom een afwisselend album te maken dat zijn fans al lang en breed in de armen zullen hebben gesloten, dat niet schreeuwt om hitpotentie maar dat het vooral moet hebben van onbevreesd klein musiceren met een warme stem, dito begeleiding op gitaar en ja, de nodige muzikale vrienden die Luka bijstaan. Het is fijn om te weten dat bevlogen muziek maken, met toewijding voor het vak, hand in hand gaand met een gezonde dosis maatschappelijke reflectie dit soort pareltjes voortbrengt. Niet wereldschokkend in muzikale zin, maar een vertrouwd geluid dat in zijn kleinheid steeds weer verrast. Het is een album dat zeker ook de moeite waard is te beluisteren voor hen die Luka niet kennen. Laat jezelf gerust verrassen.

Tracklisting Frúgalisto:

1. 1. Frúgalisto
   2. Warrior
   3. January Blues
   4. No Fear Here
   5. Oh Sahara
   6. Isabelle
   7. Lowlands Brothers
   8. Berkeley Lullaby
   9. Jiggy Jig Jig
   10. Give It A Go
   11. Australia
   12. Wave Up To The Shore