Lucinda Williams
Funny How Time Slips Away: A Night of 60's Country Classics
We kwamen eerder in contact met de favoriete muzikanten en stromingen van Lucinda Williams.: Onder de noemer van ‘Lu’s Jukebox’ werden eerder naast een uitgekiend eerbetoon aan de southern soul uit Memphis en Muscle Shoals een beklijvende ode aan Tom Petty uitgebracht. Samen met haar geliefde Dylan songs brengt de zangeres met Funny How Time Slips Away een mooie bloemlezing van country uit de jaren zestig.
De titelsong refereert naar Willie Nelson van die countryman werd eveneens Night Life dat Willie destijds samen met zijn gitaarleraar componeerde en door Roy Orbison, BB King en Aretha Franklin werd opgepikt. Met trillende, wat verwrongen zang brengt La Williams haar bluesy adaptatie geflankeerd door een combinatie van bluesy gitaarakkoorden van Stuart Mathis en de alomtegenwoordige, door Joshua Grange beroerde, pedal steel. Die muzikanten figureren evenals co-producer Ray Kennedy bij de voorgaande sessies voor Lu’s Jukebox.
We hoorden eerder schrijnende versies van Long Black Limousine maar dichterdan bij de original van Vern Stoval komt waarschijnlijk niemand. In een venijnige, strijdvaardige versie van Loretta Lynn’s Fist City schreeuwt ze haar frustratie uit. De van Eddy Arnold afkomstige Make The World Go Away en I Want To Go With You zijn onvervalste tearjerkers maar komen nergens te melig over.
Klassiekers als Buck Owen’s Together Again en het onverslijtbare Gentle On My Mind mogen niet ontbreken in dit tranendal, het onvaste beverige stemtimbre komt daar bij momenten wat geforceerd over. In songs als het onlosmakelijk met Tammy Wynette verbonden Apartment 9 mist het zijn uitwerking niet.Lucinda zingt het in de zelf gecomponeerde afsluiter Take Time For Tears en dan luisteren we aandachtig naar die karrenvracht onverteerde smart.