Ben Nichols bezit een vocale doorleefde emotionele rauwheid, waardoor Lucero in de volksmond als countrypunk geëtiketteerd wordt. De onverschillige schijt aan de wereld houding van Johnny Cash is misschien zelfs wel meer punk dan de opgelegde Johnny Rotten rol binnen Sex Pistols, die discussie wil ik hier niet voeren, wel iets om over na te denken. Zo ver ligt het allemaal niet van elkaar verwijdert. Toch heeft deze uit Memphis afkomstige rootsband misschien nog wel meer raakvlakken met de kale unplugged grunge sound, waarmee MTV haar status als prominente muziekzender in de jaren negentig verzilvert. De tijdsgeest haalt Lucero in, de scherpe karakteriserende randjes zijn vakkundig weg gevijld. Ben Nichols ontwikkelt zijn scherpe tekst schrijverschap en overtuigende zangkwaliteiten zodanig door en zet zichzelf als een overtuigende frontman op de kaart. Lucero koopt voor een flink bedrag hun aan de duivel uitgeleende ziel terug, presenteert zich als stevig doortrappende Southern rockband, maar wel als een hele goede stevig doortrappende Southern rockband.

Toch zorgt een gevoel van onvrede ervoor dat ze in ieder geval nog een keer ouderwets willen knallen. Should’ve Learned by Now is een gemeend dankjewel, gericht aan de trouwe alsmaar volgende aanhang. Met het krachtige door koeienbellen aangekondigde One Last F.U. wijzen ze met een opgestoken middelvinger naar de critici, waarbij ze de punkgitaar het duel met een solerende gitaar laten uitvechten. Het is niet verkeerd om in een goed huwelijk te stoken, een beetje uitdaging voorkomt dat een relatie in een dagelijkse sleur belandt, bij Lucero is dit niet anders. De op leeftijd zijnde rockers tekenen niet voor een live fast die young punkattitude, maar twijfelen wel aan de gegarandeerde zekerheid van het muzikantenleven. Kondigt One Last F.U. het definitieve afscheid aan, een last goodbye, en daarna is het klaar?

Should’ve Learned by Now is een verslaglegging van de on the road levensstijl, een verbittert zwaarwegend dagboek, eerlijk en puur. Het continu touren en de liters drank om de heimwee en weemoed te verdrinken. Ups en downs worden in trieste uitzichtloze Raining for Weeks pianotranen en de donkere Drunken Moon nachtglans schaduwen bezongen. Zelfs stoere rockers hebben een ziel, maar het risicovolle bestaan is tevens een verslaving. Is een band als Lucero in staat om daarvan af te kicken? Ik vraag het mij af. Het doeltreffende At the Show belicht tevens de mooie kanten van het rondtrekkende nomadenleven, een familiare eenheidsgevoel van tolerantie en respect voor bevriende gelijkgezinde bands.

Ben Nichols ruimt de achtergebleven rotzooi op, ordent de chaos in zijn hoofd, en rangschikt niet uitgewerkte ideeën tot vlammende wedergeboortes. Persoonlijke momenten koesteren, maar ook kwetsbare momenten vastleggen. Ergens in dat nostalgische achterkamertje liggen overblijfsels van de jaren tachtig hardrock verborgen, die zich vooral in het uitsprekende Buy a Little Time openbaren. Should’ve Learned by Now komt zo sterk uit de verf, omdat de overige bandleden de ruwe kwaststrepen tot een beeldend panorama inkleuren. Het spirituele She Leads Me is een sfeervol eerbetoon aan de geboortegrond, het verlangen naar de countryroots, de Americana soul en accordeon melancholiek van het vertrouwde Time to Go Home thuiskomen. Uiteindelijk ligt daar de kern, en zet countryhoofdstad Memphis als gids zijnde de verdere lijnen uit.