Low
Ones And Sixes
Laten we maar met de deur in huis vallen, trek je niets aan van het aantal sterren bij deze review. Die kunnen nog alle kanten op gaan uitvallen. Ones and Sixes van Low is een album dat zich per luisterbeurt openbaart en dat maakt dat de beoordeling, ook na een week lang luisteren, nog maar lastig te maken is.
Op het eerste gehoor is deze elfde van de band rond echtgenoten Alan Sparhawk en Mimi Parker er eentje die meer van hetzelfde laat horen. Een album als een kille mist, die zicht langs je benen omhoog trekt en eer je op het eind bent doet sidderen. Maar het leek aanvankelijk ook een dichte mist waarbinnen je desondanks blind de weg wist te vinden. Omdat Low je op eerdere albums die weg al had gewezen.
Echter, op een of andere manier is Ones and Sixes een album met een goed verborgen onderlaag. Een tweede identiteit die zich pas openbaart als de oppervlakte er per draaibeurt steeds een stukje verder vanaf geschuurd wordt. Die laag komt vooral naar mate het album vordert bovendrijven. De eerste vier nummers zijn met hun minimale elektronische klanken een kader dat stevig in elkaar zit. Het nummer No End heeft vervolgens ineens een flinke injectie sixtiespop meegekregen en springt er opvallend uit. Een echte oorwurm, die alleen maar geaccentueerd wordt door het verstilde en bijna met een mechanische hartslag voortploegende Into You, dat daarop volgt.
Die laatste tanden schuurt zo, dat je er vaker op blijft teruggrijpen en die truc wordt door Low op dit album vaker gebruikt. Het lieflijke What Part Of Me contrasteert op een zelfde wijze met opvolger The Innocents, met zijn vervormde beats, spookachtige effectjes en minimale begeleiding goed voor een ijzige sfeer. Het intrigeert en maakt dat je per luisterbeurt meer hoort in de nummers.
Dat geldt ook voor het absolute prijsnummer, het bijna tien minuten durende Landslide. Dat ontvouwt zich heel knap van een vrij generiek nummer dat het ene oor in, het andere weer uit gaat naar een soort monster dat het op je hart voorzien heeft. Het exacte omslagpunt is lastig aan te wijzen, maar ergens gebeurt het en opeens zit je met open mond en ingehouden adem te luisteren naar een geluidslandschap dat je volledig verzwelgt.
Landslide is exemplarisch voor dit album van Low, dat de luisteraar langzaam voor zich wint en waarop nummers die op het eerste of tweede gehoor niet zo bijzonder leken, zichzelf toch ineens tot ‘meer’ ontpoppen en je hart wat sneller doen kloppen. Dus tsja, die vier sterren. Dat kunnen er volgende week zomaar vier en een half of vijf zijn. Of drie en een half als het ‘meer’ uiteindelijk toch niet beklijft als de mist weer optrekt. Geef Ones and Sixes vooral tijd, je geduld zal hoe dan ook beloond worden.
Low – Ones and Sixes
- Gentle
- No Comprende
- Spanish Translation
- Congregation
- No End
- Into You
- What Part of Me
- The Innocents
- Kid in the Corner
- Lies
- Landslide
- DJ