×

Recensie

Alternative

13 november 2015

Lou Barlow

Brace The Wave

Geschreven door: Edwin Hofman

Uitgebracht door: Domino

Brace The Wave Lou Barlow Alternative 3.5 Lou Barlow – Brace The Wave Written in Music https://writteninmusic.com

Lou Barlow maakte in 1989 met Sebadoh de lo-fi-cultplaat The Freed Man. De onorthodoxe, primitieve creaties op dit album zouden in de jaren negentig veel navolging vinden onder muzikanten die geen zin hadden om eindeloos in studio’s te zitten of daar gewoon het geld niet voor hadden. De groeiende belangstelling voor simpele liedjes met een ruw geluid had overigens ook tot gevolg dat er in de jaren negentig flink wat oninteressant huiskamergepiel werd uitgebracht omdat dat zo fijn authentiek klonk.

De hoes van Brace The Wave bekijkend, inclusief de één-woord-songtitels, krijg je het vermoeden dat dit weleens een behoorlijk lo-fi klinkend album zou kunnen zijn. En dat is ook zo. Lou Barlow is op Brace The Wave, het derde album onder zijn eigen naam, niet veel meer dan zijn naakte zelf, gewapend met gitaar, mandoline en een keyboard. Het album staat bol van de relatiebespiegelingen en dat is niet zo verwonderlijk want Barlows huwelijk strandde vrij recentelijk. De prima comebackplaat van Sebadoh, Defend Yourself (2013) wees daar reeds op.

Als je Brace The Wave een kans geeft, blijkt het album beter te zijn dat je op het eerste gehoor verwacht. Barlow blijft natuurlijk wel een goede songschrijver, als hij zich ertoe wil en kan zetten. De goede opener Redeemed is nog een redelijk positieve track waar in Barlow zingt over ‘memories made of razor blades’. En daarmee verwijst hij zowel naar de goede als de slechte herinneringen. Nerve, met zijn afgemeten kadans, laat meeslepende passages horen met mandoline en lijkt ook weer een terugblik op Barlows relatie (‘The more we have at stake, the slower we respond’). Op deze song laat Lou Barlow een wat voller geluid horen, net als op Boundaries, waar wat toetsenpartijen opduiken. Ook hier blikt hij terug op zijn stukgelopen relatie. Moeizame relaties, het is een rode draad in het leven (en oeuvre) van Barlow want binnen Dinosaur Jr botste hij geregeld met frontman J. Mascis.

Op Pulse neemt Barlow zijn eigen mentale pols. De soms nerveuze aanslagen op de akoestische gitaar lijken op de nog aanwezige open wonden te duiden. Dat geldt ook voor Lazy, waarop Barlow zijn eigen luie brein bekritiseert. De song Wave, wederom door mandoline gekleurd, verwijst naar de albumtitel. ‘I leave you behind but don’t go’, zingt Barlow. Het is duidelijk, hij is op deze plaat duidelijk bereid de hand in eigen boezem te steken.

Brace The Wave bevat zeker goede songs. Songs die je ook best weleens in een steviger jasje zou willen horen, zodat hun potentie zich op een andere manier kan openbaren. De combinatie van intiem en stevig was immers de kracht van Sebadoh in de jaren 1993-1996, toen de band vier puike rammelende indierockplaten afleverde: Bubble And Scrape, Bakesale, 4 Track-CD en Harmacy. Maar dit is Lou Barlow solo en dat betekent: kleine liedjes zonder opsmuk. Het zijn ook liedjes die soms bewondering afdwingen. Het afsluitende, tokkelende Repeat bijvoorbeeld, met zijn verre tweede gitaar en tweede stem, is de single van het album en tevens een van Barlows mooiste songs van de laatste tijd. Een bevredigende finale van een album dat beter is dan het aanvankelijk lijkt.



  1. Redeemed
  2. Nerve
  3. Moving
  4. Pulse
  5. Wave
  6. Lazy
  7. Boundaries
  8. C + E
  9. Repeat