Lord Youth is het project van de New Yorkse muzikant Micah Blaichman. Ondersteund door producer Anders Christophersen en een handje gastmuzikanten begon hij in 2013 materiaal op te nemen in een eigen gebouwde studio te Copenhagen. Toen bekend werd dat het gebouw gesloopt werd verhuisde hij met zijn studio – plus producer en een aantal muzikanten – naar Berlijn om daar verder te werken. Eerder dit jaar was de gelimiteerde zelfgetitelde EP al een leuk voorproefje van zijn kunnen. Daar stond materiaal op van de Berlijn-sessies. Nu is daar debuutalbum Gray Gardens, meer een soort compilatie dat ook het Copenhagen materiaal erbij betrekt.

Om eerlijk te zijn, dikwijls hoor je geen verschil tussen de twee sessies. Blaichman en producer Christophersen hebben in een korte tijd zo’n eigen geluid ontwikkeld waarbij bijzondere melodieën, een spookachtige sfeer, gortdroge vocalen en diverse genre-invloeden samensmelten. Dat klinkt vaak somber en triest, maar niets is minder waar:  in het boekje van de gelimiteerde zelfgetitelde EP stond tenslotte “All these songs were written about the relationship between the wood of a sailboat and the saltwater of the ocean”. Of we stiekem een beetje in de maling worden genomen dat maakt niet uit. Het feit is wel dat ballads zoals Plastic Bombs en Cypress Grove een rustig dobberend karakter hebben waarin veel ruimte is voor twangy gitaren en bergen authentieke sfeer. Het soort sfeer dat net iets te onderkoeld aanvoelt om filmisch te zijn, maar een regisseur als David Lynch een mooi plekje in zijn gecreëerde droomwereld zou kunnen geven. Het voelt niet loodzwaar aan, maar ergens is er toch iets niet pluis. Rootsmuziek voor de liefhebber van zwarte humor en broeierige film-noir?
Ook is er ruimte gelaten voor uptempo rockers en vreemde experimentjes. Zo is Someone Was Singing Hi Ho Silver met zijn aparte gebruik van orgels/ keyboards en snaarinstrumenten haast ene kruising tussen bluegrass en Cajun muziek dat lastig valt te pijlen. Moonbelly scheurt er net onder de 1-minuutgrens een felle garagerocker doorheen en op . What’s That Sound horen we naar gospel neigende country met typerend daverende “train beat” drums. Toch komt het wildste experiment op naam van Buck’s Dance, een rauw instrumentaal lied met mondharp in de hoofdrol.

Zo klinkt Lord Youth vooral eigenzinnig en zelfverzekerd. Het zet eren sound neer die ergens het midden houdt tussen trieste ballades, spookachtige roots en zo af en toe een wild uitstapje. Oud en nieuw tegelijk, maar dat oude, haast tijdloze jasje valt het meest op aan Gray Gardens.

Tracklisting Gray Gardens:

01.  Gray Gardens
02. Blue Yodel #156
03. Someone Was Singing Hi Ho Silver
04. Plastic Bombs
05. The Room Is On Fire
06. Moonbelly
07. Everebody’s Listening To The Fire
08. What’s That Sound
09. I Build A Castle To 4AM
10.  Parable Blues
11.   Buck’s Dance
12.  Cypress Grove