Het is de herfst van 2013 als London Grammar met het bedwelmende donkere Strong de wereld eventjes tot stilstand dwingt. Deze derde single betekent de grote doorbraak van het uit Nottingham afkomstige gezelschap. Een zoektocht naar kracht, waarbij de kwetsbare Hannah Reid zich als een onzichtbaar middelpunt in haar eigen wereldje centraliseert.

Deze tegenstrijdigheid botst met het gegeven dat de getalenteerde frontvrouw opeens vol in the picture staat en ze haar als een sterke vrouwelijke persoonlijkheid zien. Juist door die herkenbaarheid krijgt ze de taak toegeëigend om zich uit te spreken, en telt haar mening wel mee. Op If You Wait plaatst ze zich naast Romy Madley Croft van The XX, die ook haar persoonlijke shit deelt om zelf een vervolgstap in het leven te maken. Daar ligt tevens de nadruk op de ijzersterke triphop ondersteuning. Alleen ademt London Grammar vooral hoop uit, en treedt Hannah Reid net wat minder introvert naar buiten.

Truth Is a Beautiful Thing voldoet aan de verwachtingen, en het fragiele maakt plaats voor volwassen zekerheid, al domineert de aantrekkingskracht van die karakteriserende hemelse zang. Toch houdt Hannah Reid moeite met die aandacht en is ze er zich wel degelijk van bewust dat er van haar gevraagd wordt om deze in een leiderspositie binnen London Grammar om te zetten. Het lijkt mij een bewuste keuze om Hannah Reid nu als boegbeeld naar voren te schuiven om vervlakking tegen te gaan.

Dat daardoor nog niet alles even pakkend uit de verf komt is een logische voortzetting. De kunst is om je hierdoor niet teveel af te laten leiden. De frustraties en het demonen gevecht overheersen op Californian Soil. De vocalist spreekt zich al eerder openlijk over de benauwende positie van zangeressen in het muziekklimaat uit en ze is niet van plan om die vrouwelijkheid aan de platenmaatschappij te verkopen en haar sexappeal tentoon te stellen.

Californian Soil opent ijzersterk met het filmische Intro, waarbij Hannah Reid de luisteraar in haar rol als verleidende Sirene meeneemt die je met dromerige klanken hypnotiseert. Ze kiezen voor een breed georkestreerde aanpak waarbij de strijkers eventjes die begeleiding van Dan Rothman en Dominic Major overnemen. Een meesterzet om zo af te trappen gevolgd door de duistere dreampop van het Californian Soil titelstuk. Een gedurfde ontwikkeling, waarmee London Grammar uit die verstillende triphop sound stapt en meer kleur aan de jaren tachtig geeft. Dit alles in een hedendaags aarde donker Peaky Blinders sfeertje, omgeven door spookachtige vocale bijgeluiden.

Vanaf Missing is daar fragmentarisch die zelfverzekerde hitgevoelige omslag, waarbij je bijna vergeet dat juist Hannah Reid zoveel diepere lagen aan haar stem toevoegt. Het is eventjes wennen nu ze die breekbare onzekerheid definitief verlaat en ze haar twee collega’s dirigeert om dragend die begeleidingsband positie op zich te nemen. Nog meer schudt London Grammar die prachtige veilige eigenzinnigheid van zich af om op nieuwe uitdagende invalshoeken te bezoeken. Ze lopen hiermee wel het risico dat de band vervreemd met zichzelf raakt en ze juist die beeldende sobere uitstraling voor solide uptempo beats opofferen.

Dit gaat ten koste van de prachtige integere teksten. Het indringende Lord It’s a Feeling behoort tot die tekstuele hoogtepunten die Hannah Reid ooit beschreven heeft, en waarbij ze de prive ellende publiekelijk deelt. Echter zonder het zorgvuldig gebruik maken van instrumentenkeuze en intimiteit wordt het een gehaast vluchtig liefdesliedje met halverwege pas die gerijpte stem met ruimtelijke postpunk kilheid. Zonde, want met het op zeer basic All My love sprookjesgeluid vervagen collega’s tot nietszeggende schimmen, die al aarzelend een plek in haar schaduw innemen.

Het is voor de luisteraar en de band een gewenningsproces, waarbij Hannah Reid de overige twee muzikale partners overstijgt. Op de tweede helft van Californian Soil is daar die beheerste somberheid, en treden de strijkers meer overwichtig op de voorgrond. I Need the Night leunt op dromerige retro new wave gitaarlijnen en pompende kletterbeats die de track pulserend uit de duisternis trekken. Dit overtreft London Grammar nogmaals met America, waarbij The American Dream de ultieme zoektocht naar het geluk symboliseert. Loslaten om weer verder te gaan. Misschien is dit ook wel de kern van Californian Soil. Het verleden laten rusten en je op de toekomst richten.