Een album met de titel Balkan Pulse doet vermoeden dat een band of een artiest zich overenthousiast op muziek uit de Balkan stort, zoals bijvoorbeeld Gogol Bordello dat al eerder deed en, daarnaast, dat feestbeleving een belangrijk ingrediënt in de mix gaat zijn. Bekijken we het hoesje van het album van Lolomis goed, dan zien we op de voorkant een harp, een authentiek percussie-instrument en fluiten. Dat levert al meteen op dat de eerste aanname de prullenbak ingaat en dat, met enthousiasme, de langspeler de speler inschuift.

Alle leden van het Franse kwartet zijn geschoolde muzikanten en zijn, naast Lolomis, breder actief op muzikaal gebied waarbij opvalt dat ze zich allemaal verbonden hebben aan traditionele muziek. Deels is dat in de scholing gebeurd, deels zijn ze ook nu actief op dat gebied. Lolomis zelf is daarbij zeker geen uitzondering. Misschien is Lolomis wel de meest geslaagde mix tussen traditionele muziek en moderne muziek: traditionele muziek uitgevoerd met traditionele instrumenten maar zeer zorgvuldig gegoten in aansprekende liedjes. Het is Lolomis gelukt traditionele muziek om te zetten naar een popvorm zonder daarbij aan authenticiteit te verliezen.

Belangrijk daarbij is de manier waarop de vier een popgevoel in de muziek weten te brengen éen dat weten vorm te geven met de harp, fluit, viool en percussie. Tel daarbij het vrijdenken van de jazz op en de geweldige stem van Romane Claudel-Ferragui en je hebt een album dat buitengewoon weet te boeien en zich, door de aanpak en virtuositeit meer dan in de kijker speelt. In Niska Banja geeft de band de teugels helemaal de vrije loop en het nummer doet, door het virtuoze instrumentengebruik (een accordeon hier) zelfs denken aan meer experimentele progressieve rockmuziek. Gedachten aan Van Der Graaf Generator en King Crimson kwamen even op.

Het mooie aan de muziek van Lolomis is dat het viertal vooral de vinger aan de pols legt van muziek uit de Balkan en een brede scope van de muziek weergeeft, zich daarbij niet beperkend tot de feestelijke kant. Anadolka is een droevig nummer over verloren liefde waar de stem van Romane eerst de accenten zet en waar Elodie Messmer vervolgens een glansrol speelt op de harp. Het nummer verlaat de droevige klanken van het begin maar blijft mooi stemmig. De fluit van Stélios Lazarou en de percussie Louis Delignon mogen zeker ook genoemd worden. Een werkelijk prachtig nummer dat je zowat doet wensen dat je zelf liefdesverdriet had. Erg fraai. Naci En Alamo laat een prachtig samenspel horen tussen de verschillende instrumenten en weer de stem van Romane.

Of de liedjes nu een Bosnische, Servische, Roma of Griekse achtergrond hebben, het is de aanpak van de muziek en de uitvoering door Lolomis die doen verlangen naar meer. Lolomis heeft een ijzersterk debuut gemaakt. Gegeven het effect dat de muziek al bereikt in studio-uitvoeringen, je hoort nu zelfs al het spelplezier, moet het helemaal een feest zijn Lolomis live te zien. Een juweeltje.