Ze bestaan nog, bleke muzikanten die hun heil zoeken in de  authentieke blues in het geval van Little Hat is dat de door gitaar en drumkit aangedreven rurale variant waarmee zwarte bluespioniers vanuit de Mississippi delta en andere afgelegen oorden uit het Diepe Zuiden een uitweg vonden die niet zelden naar Chicago en Detroit leidde.

Willem van Dullemen herinner ik me van een podiumpassage met Tip On In  dat de eerste editie van de in ’85 tot Belgium Rhythm ’n’ Blues Festival omgedoopte tweedaagse opende. De Rotterdamse gitarist was dan al even actief en zette zijn exploratie van het twaalfmaten genre verder in  gelegenheidsprojecten naast The Groovetones en Stackhouse waaruit de samenwerking met harmonicaman Machiel Meijers ontstond. Het oorspronkelijk op akoestische basis opererende duo werd evolueerde naar een elektrisch versterkte gitaar en harmonica en met een eenvoudige drumkit uitgebreid, Paolo Stigter runt in zijn eentje de ritmesectie van het basloze Little Hat.

Het ontbreken van baskoorden heeft een niet te onderschatten impact  maar dat wordt voortreffelijk opgevangen door de rechtervoet van de drummer en draagt bij tot de primitieve benadering. Met zijn rauwe stemtimbre geflankeerd door felle harpscheuten schakelt Meyers moeiteloos over van rockende passages naar rudimentaire, opwindende blues.

Vanaf de flitsende ritmische opener, het van Jerry Morris afkomstige Clema, tot Highway 61 voert het trio de luisteraar mee vanuit de zompige bayou’s in Louisiana met J.D. Miller’s If You Think I’Ve Lost Her naar stoffige binnnewegen in Mississippi met het hypnotische Cat Squirell van Isaiah Ross The Harmonica Boss tot Memphis en verder. Van Little Walter werd Just Keep Lovin’ Her geselecteerd en het snerpende slidewerk en pompende ritme Hound Dog Taylors Gimme Back My Wig laat ongetwijfeld meer dan een belletje rinkelen bij een beetje bluesliefhebber, dat geldt eveneens voor een lekker rammelend Barefoot Rock.

Interpreataties van Big John From Mississippi van R&B shouter Titus Turner en de ongemeen rauwe klinkende titeltrack Wine, Whiskey & Wimmen van Papa Lightfoot  trekken meteen de aandacht. Uiteraard blijven de originelen onnavolgbaar maar deze selectie in een ongeslepen productie van Little Victor illustreert de kracht en samenhang van Little Hat en vormt een bezield muzikaal visitekaartje.