Linus + Okland/Van Heertum/Zach – Mono No
Mono No Aware
Mono No Aware van Linus (het duo Machtelinckx/Jillings) is uitgelezen voer voor fans van improvisatie en experiment. Allereerst is er de feestelijkheid van het nieuwe.
Zo komt dit nagelnieuwe Mono No Aware uit op het nieuwe Aspen Edities label. De allereerste release op het label is dan ook meteen een best grote klepper : Ruben Machtelinckx, die we recent nog zagen schitteren op Jazz Middelheim, werkt hierop samen met een bende muzikale zoekers en wroeters zoals saxofonist/klarinettist Thomas Jillings, eufoniumspeler Niels Van Heertum, percussionist Ingar Zach (Dans Les Arbres) en andere vrienden uit het Hoge Noorden zoals Nils Okland (Christian Wallumrod Ensemble, 1982) op hardanger fiddle.
Wie vertrouwd is met het werk van Linus (zie prachtalbums als Felt Like Old Folk en de samenwerking met Skarbo/Leroux) wéét: dit is hemelse muziek die ontzettend persoonlijk is en sterk inzet op intimiteit. Niet zelden heeft deze kleurrijke prachtmuziek een sacraal karakter. Neem Islander bijvoorbeeld waarin je naast zielenrust ook een fikse dosis Noordelijke weemoed kan terugvinden. Zo is er vooral de hen zo kenmerkende onophoudelijke zoektocht naar schoonheid. Dit is absoluut geen hippe of flitse muziek. Net het tegendeel: het neemt daar met ontstellend gemak afstand van. De intentie is niet om de luisteraar hapklare muziek te serveren, maar net een auditieve ervaring te bezorgen die zijn meerwaarde haalt uit subtiele finesses.
Iets verder is er het met gitaarwerk ondersteund Truth, dat haast speels overkomt. De krassende, licht opgejaagde fiddlepassages brengen mysterie aan. Al werkt het tot op zekere hoogte desoriënterend. Ook verderop hoor je hoe deze groep, aangevuurd door het duo Machtelinckx (gitaren)/Jillings (saxofoon, altklarinet), inzet op samenspel en de gezamenlijke zoektocht naar geluiden, sferen en kleuren. Er gaat bovendien een aardige brok improvisatie mee gepaard, al is dat allerminst vrijblijvend. In Nils Okland (viool), Zach (percussie) en Van Heertum (euphonium) vindt Linus overigens een uitstékende sparring partner: trouwe vrienden die hun muzikale kwaliteit hier ten volle kunnen uitspelen.
Op de tast, zo zou je pakweg Dewy kunnen omschrijven. Sober en voorzichtig, delicaat. Met trefzekere inbreng van Jillings die wat zoetheid aanbrengt. En zo merk je: neem hiervoor de tijd om de muziek vollédig op je te laten inwerken, de tijd die het vergt om je als luisteraar te bedwelmen met uitgepuurde, onaardse schoonheid. Zoals Fairbanks waarin wat ritme en drive zit. En van daaruit gaat het verder naar hoogtepunten zoals Snakes And Ladders waarin geknutseld wordt met repetitieve motiefjes of Still dat via zijn minimalistische invulling volop hengelt naar volle focus en aandacht. Met het fraaie Stray maakt de groep haar verhaal helemaal af.
Het in De Singel door Christophe Albertijn opgenomen Mono No Aware is ook een uiterst verzorgde uitgave, die voorzien is van een bijzondere vormgeving (Ante Timmermans). Indrukwekkende release alweer van Machtelinckx & co. De gemeenschappelijke zoektocht naar nieuwe sferen, texturen en nuances heeft duidelijk zijn vruchten afgeworpen. Mono No Aware is een vrijbrief voor een tijdloze vlucht waar grandioze verbeelding en hemelse klank elkaar knap aanvullen. Kortom: warm aanbevolen luistermateriaal.