Sorry! Ik weet ook wel dat de nieuwe CD van Limbonic Art genaamd Phantasmagoria al sinds 19 juli (2010) uit is, maar toch zou ik er nog graag even een paar dingen over willen zeggen. Dit is het zevende album van dit Noorse duo. Vooral de afwezigheid van een drummer, waardoor de band genoodzaakt is een drummachine te gebruiken, heeft voor nogal wat kritiek gezorgd. Binnen de black metal scene is zoiets echt ‘not done’; je laat nog eerder een bassist thuis dan een drummer. Dit alles heeft echter niets afgedaan aan de populariteit die deze band zich binnen de scene heeft weten te verwerven.

Limbonic Art is vooral bekend om hun melodische black metal. Ruige black metal met atmosferische synthesizers; een prachtige combinatie van agressie en schoonheid. Op Phantasmagoria echter is het accent veel meer verschoven naar de black metal. Af en toe klinkt nog een verdwaalde synthesizer waarmee een soort van achtergrond zweem van schoonheid wordt geschilderd. Maar veel meer is het niet en dat is erg jammer, maar niet onoverkomelijk.

Op hun laatste CD heeft Limbonic Art keiharde ritmes en strakke riffs gecombineerd met sterke melodielijnen. De songs hebben niets ingeboet aan overredingskracht. Het enige wat mist is de extra dimensie die voorheen toegevoegd werd door de synthesizers. Het is wel jammer dat deze karaktertrek verdwenen is, want dat onderscheidde deze band van de rest. Hierdoor laat de band zeker een ster liggen. Deze CD van Limbonic Art is echter nog steeds bovengemiddeld goed.