×

Recensie

Electronic

10 oktober 2018

Leifur James

A Louder Silence

Geschreven door: Steven Frölke

Uitgebracht door: LateNightTales

A Louder Silence Leifur James Electronic 3.5 Leifur James – A Louder Silence Written in Music https://writteninmusic.com

Het kan nooit kwaad om als elektronische producer overweg te kunnen met akoestische instrumenten. Als je vervolgens ook nog eens goed bent in het evenwichtig arrangeren van al die instrumenten, dan kunnen er mooie dingen gebeuren. Dat wordt maar weer eens bewezen op het debuutalbum van Leifur James. De Britse producer is uitstekend in het bespelen van de piano, gitaar, cello, melodica, saxofoon en drums, en doet dat dus ook allemaal zelf op A Louder Silence, wat een fijn cross-overalbum oplevert dat evenveel jazzy elektronisch als elektronische jazz is.

A Louder Silence staat vol met zorgvuldig geschaafde composities, waar de dynamiek het meest opvalt. Stuk voor stuk beginnen de nummers zachtjes en rustig, waarna ze langzaam maar zeker ontwikkelen naar een volwaardige muzikaal rijke finale, waarbij individuele motieven voortdurend speels op- en weer afgebouwd worden. Zie bijvoorbeeld het acht minuten lange Argonaut, een van de hoogtepunten waarin een synthesizermotief gedurende het hele nummer dreigt op te bouwen naar een grandioze finale, af en toe luid op de voorgrond verschijnt, om vervolgens haast onopgemerkt weer te verdwijnen. A Louder Silence creëert een fijne sfeer die zijn werk als achtergrondmuziek prima doet, maar het vernuft zit het hem in de vele details.

Helaas zijn er ook momenten op het album waar de relaxte sfeer die James duidelijk wil oproepen er wat te dik bovenop ligt. Dat gebeurt vooral wanneer hij zingt, en de muziek even cheesy dreigt te worden als de titel van het album. De teksten zijn dan nogal quasidiepzinnig, zoals de op zichzelf staande zin “Suns of gold” die in Suns Of Gold veelvuldig wordt herhaald. Hetzelfde gebeurt iets later, op single Mumma Don’t Tell, dat aanvankelijk qua sfeer teveel doet denken aan Chet Fakers No Diggity. Zoals vaker op het album moet de productie het dan redden, en dat gebeurt dan ook; het aangename basmotief á la Nicolas Jaar dat later opbloeit maakt veel goed.

Er zijn altijd genoeg momenten waarop het niveau weer uitstekend wordt opgepakt. Night And Day, wellicht het meest elektronische nummer van de plaat laat zien hoe divers James kan zijn, alleen al vanwege het feit dat hij uit zoveel bronnen kan putten. Een simpele elektronische melodie wordt lang herhaald, om vervolgens naadloos over te gaan in staccato violen. Ditmaal komt er geen grandioze finale, maar James houdt zich in. Wel speelt hij zoals altijd veel met evenwichten in hard en zacht, snel en traag en geluidsverschillen op de linker- en rechter speaker, wat bij elkaar opgeteld een fijn en ruimtelijk geluid oplevert. Wanneer A Louder Silence elektronischer gaat klinken, kan je al snel vergelijkingen met Bicep, Four Tet en Nicolas Jaar trekken, en dat is absoluut geen schande.

Als één ding duidelijk mag worden van Leifur James’ debuutplaat, is dat de Brit een ontzettend getalenteerde en multifunctionele muzikant en componist is. A Louder Silence is erg aangenaam voor het oor, en is afgezien van een paar schoonheidsfoutjes een volwassen, verfijnd eindproduct. Als James in de toekomst zich weet te onderscheiden met een meer ‘eigen’ geluid, kan dat heel wat moois op gaan leveren. Tot dan zijn de violen, harmonieuze synthesizers en saxofoonmelodieën van zijn eerste plaat voorlopig genoeg om in weg te dromen.



  1. Alpine
  2. Time
  3. Suns Of Gold
  4. Argonaut
  5. Mumma Don't Tell
  6. Uncle Blue
  7. Night And Day
  8. Salaninam
  9. Red Sea
  10. Osho