×

Recensie

Alternative

23 februari 2013

Mission of Burma

Learn How: The Essential Mission of Burma

Geschreven door: Edwin Hofman

Uitgebracht door: Fire

Learn How: The Essential Mission of Burma Mission of Burma Alternative 4.5 Mission of Burma – Learn How: The Essential Mission of Burma Written in Music https://writteninmusic.com

De zinderende postpunk die Mission of Burma afleverde tussen 1979 en 1983 is na dertig jaar nog steeds relevant. Punk, rock, pop, tape loops, jazz, dadaïsme; de confronterende band uit Boston mocht destijds dan wel niet op al te veel succes rekenen, inmiddels heeft Mission of Burma flink aan respect gewonnen en hebben de heren met hun wederopstanding in 2002 zelfs een ongekend productief tweede leven gerealiseerd. Vier albums, net zo heftig als het oude werk en gezegend met een beter (maar nog steeds tegendraads) geluid, de fans mogen hun handen dichtknijpen.

De dubbel-cd Learn How laat duidelijk horen dat Mission of Burma in deze eeuw even relevant klinkt als dertig jaar geleden: cd 2, met daarop een greep uit de laatste vier albums aangevuld met de single Innermost (2009), doet niet veel onder voor het klassieke werk van begin jaren tachtig, op cd 1.

Mission of Burma brak in 1980 door in Boston en omgeving met de inmiddels klassieke single Academy Fight Song, een venijnige track met popappeal. De b-kant werd gevuld door Max Ernst, hetgeen al aangaf dat het hier niet om een doorsnee punkband ging. Mission of Burma werd ingelijfd door het label Ace of Hearts en deed voorprogramma’s van Gang of Four, Buzzcocks en The Cure. Geestverwanten The Fall riepen destijds dat Mission of Burma de enige band was die ze konden verdragen.

Live was de band zeer hard, iets wat gezien de gehoorbeschadiging die gitarist/zanger Roger Miller al eerder had opgelopen, nogal roekeloos te noemen viel. In de enorm gedreven, soms gefragmenteerde en vaak dissonante muziek van Mission of Burma vonden punk, rock en kunst elkaar moeiteloos. Voor het gemiddelde publiek was het niet altijd even gemakkelijk te behappen, al had de band altijd wel oor voor het popelement.

De ep Signals, Calls and Marches (1981) bevestigde de klasse van Mission of Burma. De plaat is met drie tracks vertegenwoordigd op Learn How, waaronder het ooit door Moby gecoverde That’s When I Reach For My Revolver. De dwarse punkpop van Signals, Calls and Marches leverde de band zeker erkenning op, al zag Warner Brothers af van een samenwerking waardoor Mission of Burma voorlopig tot de marge veroordeeld leek. De beloning: artistieke vrijheid en onafhankelijkheid. Het album Vs uit 1982 was hier het levende bewijs van. Het furieuze live-geluid van de groep kwam hier beter tot zijn recht en maar liefst 9 tracks doen hiervan verslag op Learn How.

Vs bevatte de adrenalinekick van Secrets, de subtiele spanning van Trem Two; twee nog steeds onontkoombare tracks. Net als het overstuurde, giftige en jachtige That’s How I Escaped My Certain Faith.

Helaas, conservatisme en de in de VS alomtegenwoordige hardcore sloegen vele deuren dicht en in 1982 speelde Mission of Burma soms voor minder dan 10 man. Onbegrijpelijk, maar de band kon het tij niet meer keren. Bovendien moet Miller zijn gehoor nu toch echt rust gaan gunnen. Optreden met koptelefoons en oordoppen mocht al niet meer baten inmiddels.

De afscheidstournee van 1983 is hier vastgelegd met twee songs: het toen al oude Peking Spring, een Burma-klassieker, en een explosieve cover Heart Of Darkness van Pere Ubu, een band die zijn tijd altijd vooruit was, net als Mission of Burma. Beide bands hadden een onmiskenbare invloed op veel alternatieve gitaarbands uit de jaren tachtig en negentig.

In 2002 was de belangstelling voor new wave en postpunk weer flink aangewakkerd en kon de terugkeer van Mission of Burma (zonder de tapes van Martin Swope maar met die van nieuw lid Bob Weston) op de nodige belangstelling rekenen. In de tien jaar die volgden deed de band het enige logische: veel toeren en veel opnemen, wars van trends of verwachtingspatronen. Op Learn How komen zoals gezegd de vier 21e eeuwse albums van Mission of Burma voorbij, alsmede de single Innermost.

Twee van de beste tracks van het comebackalbum OnoffON, Dirt en The Set Up, openen cd 2. Eenieder die deze tracks destijds hoorde wist het: het zat er nog in! Opvolger The Obliterati (2006) was nóg sterker: brute vuurkracht met hersens en boeiende experimenteerdrift. Vijf tracks op Learn How bewijzen het nogmaals: de plaat was en is een probaat middel tegen winterdepressie en voorjaarsmoeheid. Voor wie een dikke huid heeft. De psychedelische hardrock van Donna Sumeria kleurt louter buiten de lijnen. Even later is 13 opvallend leeg maar even spannend.

Hoewel met The Sound The Speed The Light (2009) het effect van de terugkeer wat was weggeëbd, scoorde ook dit album nog een ruime voldoende. Het ideeënrijke Comes Undone is een sterke afgevaardige op deze dubbel-cd. In 2012 was het Unsound dat de lat weer een tikje hoger legde en het is fijn de melodieuze noise van Second Television hier weer een keer te horen.

Mission of Burma laat er nog steeds geen misverstand over bestaan: de tweede incarnatie van de band is net zo avontuurlijk als de eerste. Natuurlijk, je kunt maar kort écht pionieren maar cd-2 van dit overzicht kan zich meten met zijn meer nostalgische evenknie die de jaren 1979 tot en met 1983 bestrijkt. En Mission of Burma krijgt met dit memorabele overzicht hopelijk nog meer welverdiende erkenning.

 



  1. Academy Fight Song
  2. That's When I Reach for My Revolver
  3. Fame and Fortune
  4. This is Not A Photograph
  5. Secrets
  6. Trem Two
  7. New Nails
  8. Dead Pool
  9. Mica
  10. The Ballad of Johnny Burma
  11. Einstein's Day
  12. That's How I Escaped My Certain Fate
  13. Learn How
  14. Peking Spring (Live)
  15. Heart of Darkness


  1. Dirt
  2. The Setup
  3. 2wice
  4. Spider's Web
  5. Let Yourself Go
  6. Donna Sumeria
  7. 13
  8. Innermost
  9. 1, 2, 3 Partyy!
  10. Comes Undone
  11. One Day We Will Live There
  12. Second Television
  13. What They Tell Me
  14. Add In Unison