Dit is een cd om je een week lang in eenzaamheid mee op te sluiten. Geen aanrader als je depressief bent, maar wel in alle andere gevallen. Anderhalf jaar geleden pas ontmoette Lavinia Meijer Philip Glass. Ze speelde haar harpversie van zijn pianowerk Metamorphosis voor hem en pas toen hij zijn waardering had uitgesproken, ging Meijer aan de slag met Glass’ andere werken: ‘Opening Piece’ uit Glassworks en z’n filmmuziek voor The Hours. Meijer bewerkte de pianoarrangementen van de orkestpartituur.

Dat ze deze muziek amper anderhalf jaar speelt is ongelofelijk en onbegrijpelijk. Alles klopt aan deze uitvoering. Glass’ minimalistische en melodische stukken klinken op de harp nog toverachtiger dan op piano. Zo weet Meijer een haast Amélie-achtige (Le fabuleux destin d’ Amélie Poulain, met filmmuziek van Yann Tiersen) dromerige sfeer te creëren: filmisch, beeldend, rustgevend en spannend tegelijk. De muziek van The Hours ademt de beklemmende sfeer van de film (waarin de hoofdpersoon uiteindelijk zelfmoord pleegt).

Dit is Meijers vierde soloalbum, een geweldige prestatie voor een musicus die nog niet eens dertig is. En ook op deze cd is haar spel wat je van een topharpiste mag verwachten: precies, vol drive en gevoel.

Meijer schittert ook in een heuse videoclip van Metamorphosis 2:

Deze recensie verscheen in Akkoord Magazine 48.

Kijk op Lavinia Meijers website voor meer informatie, muziek en beeldmateriaal.