Laurence Pike
Prophecy
Natuurrampen veroorzaakt door klimaatveranderingen als thema voor je album gebruiken, dat is wat Prophecy van Australiër Laurence Pike doet. Hij maakte zijn nieuwe album afgelopen winter (natuurlijk zomer daar…) in een 4 weken periode waarin Australië in het algemeen en de directe omgeving van Pike’s thuisstad Sydney werden geteisterd door de grootste bosbranden die het continent ooit gekend heeft. Tussen het maken van de tracks door liep Pike zijn tuin in om de lucht bruin gekleurd te zien en de asregen te voelen die de stad teisterde. De onwerkelijke tijd leverde een album op dat zowel de ontreddering als hoop herbergt.
Pike is een muzikant die zowel in de jazz als in de electronic zijn sporen heeft verdiend. Een muzikant die dus snapt dat de vrijheid en experimenteerdrift die jazz herbergt zich ook uitstekend in electronic vertaalt. En andersom. Prophecy is dan wel een merendeels door electronic gedreven album maar wordt in zoveel verschillende lagen opgediend dat electronic een te summiere genreaanduiding zou zijn.
Phrophecy is niet alleen als titel gekozen door de verwoestende branden die om Sydney heen woedden maar tevens als bewustwording van de grote klimaatveranderingen die wij aanrichten. Daarnaast staat Prophecy ook voor het feit dat de Australiërs van die zware branden, waar ze buiten verplicht werden om mondkapjes te dragen, vrijwel gelijk in lockdown gingen vanwege het Covid19 virus en helemaal in huis moesten blijven.
Prophecy kwam dan wel tot stand in die eerste periode maar in titel, wat letterlijk ‘voorspelling van het einde der tijden’ betekent, geldt ook wel degelijk om de tweede periode. Prophecy is daarentegen geen zwaar album. Vervreemdend en intrigerend zeker, maar niet zwaar(moedig).
Pike maakte composities die zijn stemmingen weergeven en smeedde deze met drums, percussie en drum pad om naar composities die rijk in verrassingen en sfeer zitten. Zo avontuurlijk als de muzikale geest van Pike is, zo onvoorspelbaar zijn de composities. Hij duikt echt van composities waarin pianoklanken gelardeerd worden met samples en percussie naar atmosferisch en dromerig en van op keelklanken op juist percussie opbouwende composities naar haast filmische sferen.
Prophecy is, vooral ook ingebed door de rare tijden waarin Pike het album maakte (je kan soms de bruine luchten en de neerdwarrelende aswolken ‘voelen’), een indrukwekkend werkstuk. De sferen die Pike, album breed, optrekt laten je volledig in zijn muziek verdwijnen. Een album dat afwisselt met vol verontrustende klanken naar dromerig, immer intrigerend.