Het bijna twee jaar geleden uitgebrachte, Case/Lang/Veirs, een samenwerkingsproject met illustere collega’s als Neko Case en k.d. Lang, was een meer dan aardig tussendoortje dat bijzonder welkom was, en niet uitsluitend voor de oudere fans van Laura Veirs. De opvolger van haar recentste solowerk War and Weft liet zo’n vijf jaar op zich wachten. Een periode waarin ingrijpende gebeurtenissen Laura Veirs leven bepaalden, vrienden die overleden en Veirs die als moeder van twee jonge zonen tussen haar muzikantenbestaan en het gezinsleven balanceert in een ondertussen chaotisch post-verkiezingstijdperk.

In Portland, Oregon, werkte ze het afgelopen jaar naarstig aan nieuw songwerk op haar zolderstudiootje. Haar vertrouwde producer en levensgezel Tucker Martine is zoals gewoonlijk nooit ver uit de buurt. Recent zette hij The Jayhawks, First Aid Kit, Karl Blau en Sufjan Stevens nog op op het juiste spoor. We horen overigens beurtelings de zachte stem van Stevens en het fluwelen timbre van Veirs in Watch Fire, eveneens als titelsong The Lookout nonchalant leunend op een eenvoudige dartele ritmiek.

In Margaret Sands worden de gelaagde zangpartijen door verfijnde fingerpicking vergezeld. Ook de overige liedjes speuren naar schoonheid in eenvoudige dingen zonder zich in vrijblijvende zelfgenoegzaamheid te verliezen en leunen op de gebruikelijke eenvoud. Sporadisch aangevuld met een beetje elektronica en percussie, zoals In Everybody needs You, in het zwoele naar zon linkende Seven Falls is dat een pedalsteel en in Zozobra krinkelende gitaarlijntjes.

Als het meer rustieke folkpop bewandeld wordt in Mountains of the Moon, een prachtige, een delicate pianoballade als The Meadow of een rijker geschakeerd The Canyon komen we in de warme, unieke droomwereld van Laura Veirs terecht. The Lookout getuigt van een tijdloos allure en groeit bij iedere luisterbeurt. Een voortreffelijk remedie tegen om aan de dagdagelijkse sleur te ontsnappen, dit bescheiden meesterwerkje.