Nog maar net 25 jaar en dan al 5 albums op je naam hebben die tot het beste behoren dat de muziekgeschiedenis heeft opgeleverd. Dat kunnen maar heel weinig muzikanten zeggen. Het talent van de Britse Laura Marling is dan ook buitengewoon. Vanaf haar debuut Alas, I Cannot Swim uit 2008 zijn haar albums een constante ontdekkingstocht in wat muziek zo intrigerend en levens invullend maakt. De meesterlijke albums A Creature I Don’t Know (2011) en Once I Was An Eagle (2013) behoren tot het allerbeste wat de muziek in de afgelopen 25 jaar voortbracht.

Ook het nieuwe Marlingalbum Short Movie is een prachtcollectie in uitdagende songs. Hoewel de akoestische gitaar altijd haar vaste basis leek en haar geweldige spel wederom optimaal indruk maakt, pakt Marling op Short Movie ook vaker de elektrische gitaar op. Dat pakt met het geweldige False Hope, Walk Alone, het weelderig gearrangeerde Gurdjieffs’s Daughter, het titelnummer en Don’t Let Me Bring You Down, uitstekend uit. Het zijn songs die een lekkere rafeligheid combineren met een enorme drive en urgentie die we nog niet eerder op deze manier van Marling zo nadrukkelijk en in heerlijke overdaad te horen kregen.

Natuurlijk zijn het ook de meer akoestische songs die grote indruk maken. De indrukwekkende albumopener Warrior is daar weer een geweldig voorbeeld van. Maar ook I Feel Your Love, Divine, het lekker cynische Strange en het briljante How Can I overtuigen optimaal. De tokkelend op elektrische gitaar gespeelde albumafsluiter Worship Me sluit daar dan weer naadloos op aan. Short Movie is een album vol louter hoogtepunten. Alleen al de onverschrokken manier waarop Marling een song als Walk Alone zingt kan niemand onberoerd laten.

Dat Short Movie werd opgenomen terwijl Marling voor een periode in het zonnige Californië woonde, is duidelijk te horen. Het album is opgewekter van toon dan haar voorgaande albums en de periode buiten het haar zo vertrouwde Engeland heeft haar ook nieuwe persoonlijke inzichten gegeven. Het blijft opvallend hoe de nog zo jonge Marling haar gevoelens onder woorden weet te brengen. Maar hoe goed ze lijkt te weten relaties te beginnen en deze te beëindigen als die niet langer spannend en prikkelend zijn, zo onzeker lijkt ze toch te zijn geweest. In de titeltrack wordt ze wakker en vraagt zij zich af wat hetgeen ze doet als muzikant en songschrijver voor impact heeft. In How Can I zingt ze dat nu eindelijk zaken moet loslaten en meer uitdaging moet aangaan, stappen moet maken. De manier hoe Marling haar persoonlijke gedachten en gevoelens met ons deelt maken haar songs nog intrigerender.

Short Movie is wederom een magistraal album van een artiest waarvan je telkens weer het idee hebt dat ze nog tot veel meer in staat is. Wat een prachtige constatering.