×

Recensie

Electronic

22 januari 2023

Ladytron

Time's Arrow

Geschreven door: Leon Pouwels

Uitgebracht door: Cooking Vinyl

Time's Arrow Ladytron Electronic 4 Ladytron – Time’s Arrow Written in Music https://writteninmusic.com

De wereld staat in brand, we trotseren het gevaar en rennen deze blindelings tegenmoed. De Under A Blood Red Sky albumhoes van het in 2019 verschenen Ladytron toont al de aankomende verschrikkingen. Een profetische voorspellende kijk op de wereld waarin klimaat verschuivende natuurrampen en een boosaardig pandemie het voor het zeggen hebben. De naargeestige sombere The Dreamers staan machteloos recht tegenover de verkoolde steden, wassen de handen in onschuld, en sluiten de deuren om de veiligheid te garanderen.

De Liverpoolse elektropioniers introduceren zich op Time’s Arrow in een goed gestemd kleurenscala. Time’s Arrow, de tijd stroomt net als de bloedaders altijd dezelfde kant op, eenrichtingsverkeer in een digitaal cyberpunk netwerk. Natuurlijk werkt het in de realiteit anders, gedane fouten zijn niet omkeerbaar, het heden is amper beïnvloedbaar. Het is gemakkelijk om niet terug te kijken, maar met vooruitziende kamikazeblik de toekomst te trotseren. De futuristische Ladytron sound is definitief door de tijd ingehaald, na de dreigende duisternis van de voorganger zijn ze verplicht om met een antwoord te komen. Het krachtige We Never Went Away benadrukt nogmaals de wederopstanding van dit elektropop viertal. Time’s Arrow wordt in ballingschap opgenomen, de gemeenschap sluit zich noodgedwongen van de buitenwereld af. De vooruitgeschoven City of Angels krautrock single is niks meer dan een herhaling van zetten en vormt samen met California een ode aan het verlokkende Los Angeles.

All the tricks you know

De huidige maatschappij is het zat om 1voorgelogen te worden. We herpakken ons en laten een vracht aan onbruikbare bagage achter. De leegte vormt het nieuwe nu, de basis van het niets. We verlangen naar herkenning, vooruitstreven is niet meer het hoofddoel. We luiden dansend met de The Night fluister erotiek de vooravond van de eenentwintigste eeuw opnieuw in, So tonight, I’m gonna party like it’s 1999, het jaar dat Ladytron bestaansrecht verleent. Dansen tot je erbij neervalt. Het is te kortzichtig om te beweren dat er in de tussentijd niks verandert is. Het 604 debuut profiteert nog van die disco revival nasleep, de sound heeft zich in de tussentijd aardig verhard. Ladytron smokkelt grimmige industrial binnen, via de achterdeurtjes doet verbitterende postpunk zijn intrede. De dromerige jeugdige zangnaïviteit van het Helen Marnie en Mira Aroyo vrouwen duo is ondertussen zelfverzekerd tot volwassenheid volgroeid. Het kindvriendelijke Ladytron is tot een log zwaar monster getransformeerd. Time’s Arrow eist die onschuldige puurheid terug, geeft ervaringsdeskundigheid cadeau, en voegt er een stukje kansenperspectief aan toe.

Alle emoties zijn in je mimiek af te lezen. Blijdschap, verdriet, onzekerheid en pijn. Zelfs als iemand verstijfd star voor zich uitkijkt, is dit in zijn gezicht zichtbaar. Faces bevecht de bewuste vergeetbaarheid, de camouflerende bespeelbaarheid, de egocentrische bespiegeling met ouderwetse synthpop melodieën en vergrijpt zich aan de kilte van de Eyes Without A Face generatie. Het licht aan het einde van de tunnel is in een tromboseverstopping terechtgekomen. Misery Remember Me sterft langzaam af, en begraaft zichzelf in een imaginair dreampop kerkhof. Ontwaak uit die verterende insomnia slapeloosheid. De tragisch melancholische Flight from Angkor vervreemding is het besef dat control freak gedrag onherstelbare angsten in onbetrouwbare achterdocht classificeert.

Helen Marnie en Mira Aroyo presenteren zich halverwege Time’s Arrow steeds meer als zelfverzekerde popdiva’s. Pas bij de laatste twee tracks verleggen ze de zwaarte en horen we twee koele strenge postpunk ijskoninginnen terug. Flarden aan shoegazer benevelen de hypnotiserende alternatieve California dreampop en het gothic Time’s Arrow glamrock vervolgt de zwarte ondergrond van de verdwalende doolhofwegen. Zandloperkorrels aan verdriet en pijn laten Time’s Arrow in een gitzwarte modderpoel vastlopen. Heerlijk deprimerend en zwaarmoedig, wat blijft Ladytron toch een fijne band.



  1. City of Angels
  2. Faces
  3. Misery Remember Me
  4. Flight from Angkor
  5. We Never Went Away
  6. The Night
  7. The Dreamers
  8. Sargasso Sea
  9. California
  10. Time's Arrow