Met Keep It A Secret brengt de Belgische Lady Linn, in het normale leven heet zij Lien de Greef, alweer haar vierde album uit. Voor haar nieuwe plaat liet de zangeres zich inspireren door films, series, dromen, de liefde en haar aanstaande baby.  Niet alleen gebruikte Lady Linn voor haar nieuwe album de piano en de gitaar, maar ook de Maschine: een draagbare controller om elektronische muziek te produceren. Het geeft Keep It A Secret een eigen, nieuw gezicht, wanneer het wordt vergeleken met haar vorige werk.

Wat is er anders? De nummers lijken een geheel ander vertrekpunt te hebben. Veel liedjes beginnen vanuit een bepaalde beat, sfeer, klank of een instrumentale riff. Het zou zelfs zo zijn dat, door haar ervaring als zangeres in de housescene, de aanpak heel anders is dan bij de gemiddelde singer-songwriter. Is dat zo? Ja, dat is zo. Er is meer tempo en meer instrumentatie dan bij de meeste singer-songwriters. Je zou je daarom ook kunnen afvragen of we met Lady Linn op dit nieuwe album dan ook wel echt met een singer-songwriter te maken hebben of met een popzangeres.

Vanwege het feit dat ze voor dit album gebruik heeft gemaakt van zeven andere muzikanten zou je snel neigen naar het laatste. Veel songs zijn door de toevoeging van de elektronica levendig en uptempo geworden, al zijn er ook nummers met een warm en intiem karakter. Denk hierbij bijvoorbeeld aan Sing Your Heart Out of I Cannot Win. Aan de andere kant zijn We Used To Be en Light Me Up weer een ultiem voorbeeld van een versneld nummer, wat meer in de categorie dance zou passen, terwijl Dream weleens een echte meezinger kan worden. Kortom, de ene keer klinkt Lady Linn als een bluesdiva, de andere keer klinkt het heel erg dansbaar en even later klinkt ze weer erg soulvol, zoals in Can’t Find You.

Aan de andere kant is het verder voor de muzikale wereld weinig vernieuwend en verrassend. Ja, het zit muzikaal goed in elkaar en ja, Lady Linn heeft een prachtige stem. Maar het is vaak allemaal erg netjes en binnen de lijntjes gezongen. In geen enkel nummer zoekt ze echt de grenzen op (of het moet We Used To Be zijn), waardoor het op een gegeven moment wat saai kan gaan overkomen. Toch valt ook daar wel weer wat voor te zeggen. Lady Linn blijft zichzelf en heeft het album geheel naar eigen invulling gemaakt. Ook dat valt te prijzen, maar of ze er een groter en breder publiek van zal krijgen? Dat denk ik niet.