Kris Barras Band
Light It Up
De Engelsman Kris Barras is bandlid van de Supersonic Blues Machine, maar bracht dit album uit met zijn eigen Kris Barras Band. Zoals andere recensenten al schreven, is de muziek Amerikaans en best commercieel georiënteerd. Naar mijn idee eerder ambachtelijk dan wereldschokkend en origineel.
Grote namen als Bad Company, Bon Jovi, ZZ Top en Foreigner schieten je te binnen bij een eerste beluistering, maar dan voorzien van een meer hedendaagse gitaarsound. Barras balanceert op het randje van bluesrock en hardrock. Een Hammond-orgel maakt het geluid van bijvoorbeeld Ignite (Light It Up) wat breder. Zijn gitaarsolo toont aan dat hij instrumentaal ijzersterk is. 6AM laat zowaar een banjo horen, wat het nummer samen met de slide-gitaar een rootsy gevoel geeft. Inderdaad, de Bon Jovi van de jaren negentig komt in je herinnering boven.
In de ballad Rain neemt hij gas terug. Barras heeft een goede stem en speelt bijzonder strak, zowel ritme, slide-gitaar als solo. Bullet kent een Led Zeppelin-achtig arrangement, met knap gespeeld breaks en riffs. What a Way To Go kan als een van de hoogtepunten van het album worden beschouwd.
Buiten de lijntjes kleuren doet Barras niet. Zijn songs steken buitengewoon gedegen in elkaar en alle partijen zijn uitstekend gespeeld en geproduceerd, maar verrast word je nergens. Niet qua songstructuren en tekstueel evenmin. Maar liefhebbers zullen daar niet zwaar aan tillen.