Vanwege de ontwikkeling op internet lukt het steeds meer artiesten om volgens de Do It Yourself methode muziek aan de man te brengen. Lekker knutselen en op een zolderkamertje rommelen, en zonder platenmaatschappij hulp het product presenteren. Ergens in een grijs verleden ligt daar ook de basis van de punk en lo-fi. Tegenwoordig maken ook goed scorende dance producers hiervan gebruik. Steeds minder krijgen machtige platenmaatschappijen de kans om zich als bepalende tussenpersoon op te dringen. Het vanuit de Democratische Republiek Congo opererende KOKOKO! Gaat hierin nog een stap verder. De elektronische basis wordt door zelf in elkaar gezette instrumenten gevormd, waardoor er een unieke sound ontstaat. Meer DIY kan er niet gewerkt worden. Een doeltreffende vorm van van afgeschreven materiaal en ander afval recyclen.

Deze exotische punkhouding bezit door de eigenheid nog meer kracht dan de Afrikaanse postpunk uitstapjes waar de Westerse artiesten zich eind jaren zeventig aan waagt. Het is onmiskenbaar duidelijk dat de groovende afrobeat hierbij net zo sterk zijn sporen achtergelaten heeft. Het verschil zit hem in de overtuigende voordracht. Het is net wat energieker, bijna op een militaristische toon gezongen. Fela Kuti heeft met zijn missie, visie en leven een historische stempel op de denkwijze en leefstijl gedrukt. Muziek is net zo ritmisch in vreugde en verdriet terug te horen.

Toch is Fongola een album geworden waarbij de cirkel gesloten is. Er is zoveel van het New Wave tijdperk terug te horen. KOKOKO! is een symbolische overdracht van een geleend stuk cultuur, wat bewerkt is teruggegeven. De muzikanten geven daaraan weer een eigen invulling, en presenteren deze debuutplaat nu aan het publiek. Nergens gaat het ten koste van de muziek. Het is een dansbare smeltkroes van stijlen. Met gemak gaat klassiek in dub over en bouwen traditionele binnenlandse ritmes zich tot een uitzinnige ravende danceparty op. Hoe verwarrend is het dan om de plaat Fongola te noemen, wat Mongolië betekent, nergens wordt er duidelijk naar dat land gelinkt.

Met het eigenzinnige freakende Likolo zoeken ze ergens tussen de experimentele jazz en tegendraadse funk een startpunt op. Met gemak werken donkere bastonen en krassende hoge gitaarakkoorden zich hier tussen. Deze benaming vat het nog niet perfect samen. Het is net een tikkeltje anders als wat je ooit eerder hebt gehoord. Debet hieraan blijft de zelfproductie van het speeltuig. Het einde gaat met gemak richting psychedelische ambient zang, en dat allemaal in een enkele track.

De hoofdrol op het album is voor de onderdompelende bas weggelegd, welke er een duister sinister tintje aan geeft. Telkens als het tot een gigantisch feestje dreigt te ontploffen is deze aanwezig om er een down to earth gevoel aan te geven. Brommend en mokkend laat deze je in een hypnotiserende trance meeslepen. Het meest overtuigend zijn toch wel de typerende dromerige New Wave stukken.

Hoogtepunten zijn er zeker te vinden. L.O.V.E. springt er vanwege de experimentele aanpak bovenuit. Aparte inheems geconstrueerde snaarinstrumenten worden door licht industrieel snijwerk ingeleid, waarna de erotische hese vrouwenzang het met de zuigende soundscapes op een mysterieuze wijze verder invullen. Echt uitblinken doet KOKOKO! met hun schreeuwerige opgepimpte synthpop variant Kitoko en het net zo eighties ingerichte strakke Caribische Tokoliana, waarbij de zonnestralen het als een broeierige zomerdouche opwarmen.

Het gevaar zit hem voornamelijk in de herkenbaarheid. Echt iets nieuws voegen ze niet toe. Er is duidelijk naar hoe Westerse dansmuziek geluisterd. Alles komt voorbij, tribal, house, wave, electroclash, zelfs de commerciële Italo disco en de nog foutere Eurodance passen in het totaalplaatje. KOKOKO! blinkt in hun live presentatie uit. Het podium is met gereedschap en ander materiaal gevuld welke de meest wonderbaarlijke geluiden produceren. Het is zowat van kinderlijke eenvoud en oogt armoedig. Juist door het muzikale eindresultaat overstijgt het in hun voordracht. Zonder deze beelden komt het een stuk minder bijzonder over.