Christian Kjellvander is geen onbekende naam bij Written in Music. Deze Zweedse singer songwriter heeft zijn oorsprong in de alt country en folk scene. Nadat hij met de lo-fi rockers van Loosegoats vanaf 1995 een handvol aan albums uitgbrengt, start hij met zijn broer Gustaf in 2000 een nieuw project op, Songs of Soil genaamd. De band heeft een kort bestaan, en na het enige wapenfeit The Painted Trees of Ghostwood gaat Christian Kjellvander definitief alleen verder.

Het duurt eventjes, maar begin 2011 wordt zijn vierde soloplaat The Rough And Rynge ook in Nederland opgepikt. De instrumentatie is al donkerder, de vocalen doen nog wat dromerig aan. Met nog meer warmte en illustratieve strijkers zoekt hij de toegankelijke hoek op, al blijft de aandacht van het doorleefde platteland op de voorgrond staan. Het beklemmende The Pitcher gaat een stap verder, en onthult nog sterker de mystieke kant van de zanger.

Ondertussen wordt deze Scandinavische bard in het thuisland op handen gedragen, en zet hij de kwalitatief hoogstaande productie met de herfstplaat A Village: Natural Light voort. Opvolger Wild Hxmans heeft een indrukwekkende omschakeling in het geluid. De sfeer is diepzwart duister en de voordracht bezwerend angstig. Christian Kjellvander heeft zijn definitieve vorm gevonden, en zoekt aansluiting bij de melancholische grootheden die de aarde bevolken, maar dan komt plotseling het Tonbruket jazzkwartet op zijn pad…

Deze sfeermakers zetten dezelfde dreigende kilte neer met instrumenten die voornamelijk in de country gegrond zijn. Met piano, contrabas, pedal steel gitaar, viool en heftige explosieve psychedelica creëren ze een soort van duivel uitdrijvende basis, die perfect bij de steeds dieper klinkende vocalen van Christian Kjellvander aansluit. De zanger sluit zich in de zomer van 2019 twee dagen lang van de buitenwereld af om schetsmatig te werk te gaan. Met kant en klaar songs, en verder wat teksten en flarden akkoorden nodigt hij eind augustus de muzikanten van Tonbruket bij hem thuis uit, om nogmaals twee dagen lang intensief aan wat zich uiteindelijk tot Doom Country ontwikkelt te werken. Welke voor het gemak onder de naam van Kjellvandertonbruket nu het licht ziet.

Het trieste Yacht In The Fog handelt over een schimmige vader en zoon boottocht. Deze ontmoeting zet zich in een alles verhullende dichte mist voort. Tonbruket zet al hun muzikale kwaliteiten in om de spookschip personage te dragen. De trage bas van Dan Berglund vormt als stroef voortbewegende golven de basis, die zich verraderlijk om het gezelschap ontfermt. De gedragen treurige spreker voordracht plaatst zich in de desperate jazzuithoek, waar vanuit de drums van Andreas Werliin al kletterend het water in het dovende avondlicht laten weerspiegelen. In de dolende geesten rol neemt de klaagzang het uiteindelijk over, om in stilte weg te sterven.

De hoofdrol in Tidal Wave is ondanks de prachtige zang van Christian Kjellvander toch echt voor Martin Hederos weggelegd. Hij laat zijn viool huilen en neemt de positie van het bezongen grafschrift van de vocalist over, die in eeuwige rust zich hierbij neerlegt. Het gemis, de eenzaamheid en het vrijlaten staat in het tranendal Loneliest Woman In The World centraal. Een neerslachtig vermoeid klinkende Christian Kjellvander laat het sentiment de vrije loop gaan, met alleen die repeterende instrumentatie die hem hierin vergezellen. Stevig slaan de gitaarakkoorden van Johan Lindström ongecontroleerd om zich heen, en stoppen er een tikkeltje chaos in.

De tracks blijken alle drie voorstudies te voor het magistrale Normal Behaviour In A Cutting Garden – Parts I, II, III. Sterk verhalend zoekt Christian Kjellvander in het epische muziekstuk, welke ruim twintig minuten lang intrigeert, de rand van het duistere bestaan op. Een nachtelijke autorit met aan de bestuurderskant het onbedwongen verlangen en op de bijzitterskant de verstikkende wanhoop. De ingehouden stilte in deze lugubere roadsong wordt ruw door de gedachtegang van de spreker verstoord die steeds harder een uitweg zoekt om zich maniakaal te ontplooien. Het is namelijk onduidelijk of de verteller zijn fantasieën over de liftster de vrije loop laat, of dat er daadwerkelijk sprake is van een gepassioneerde liefdesrelatie. En dat maakt het ook zo indrukwekkend en duister. Dit alles met het klagen van slepende instrumenten omlijst die er als getuigende moordwerktuigen strak doorheen zagen.

Kjellvandertonbruket is een droom van een samenwerking die op Doom Country naar een verdwaasd nachtmerrieachtig einde toewerkt, waarbij nogmaals benadrukt wordt dat de plaat al smekend naar een vervolg verlangt. Nu de lente voorlopig nog op zich laat wachten en men noodgedwongen de tijd binnenshuis doorbrengt, zijn er meer dan voldoende uren voor deze indrukwekkende soundtrack der onvoorspelbaarheid beschikbaar.