×

Recensie

Eigentijds

07 november 2019

Kit Downes

Dreamlife of Debris

Geschreven door: Dick Hovenga

Uitgebracht door: ECM Records

Dreamlife of Debris Kit Downes Eigentijds 4.5 Kit Downes – Dreamlife of Debris Written in Music https://writteninmusic.com

Met het bijzondere en erg mooie album Obsidian maakte de Britse toetsenist Kit Downes een jaar terug zijn debuut op het grote ECM. Het album met Downes achter het (kerk)orgel en met vriend en saxofonist Tom Challenger als gast, maakte grote indruk. Ook live. En juist daar maakte Challenger veel meer onderdeel uit van het geluid dat Downes voor ogen had. Met Dreamlife of Debris trekt Downes die ingezette lijn met uitdagende klanken moeiteloos en intrigerend voort.

Natuurlijk is naast Downes, die op het nieuwe album opvallend veel piano speelt, ook Challenger weer op tenorsaxofoon, en veel prominenter dan op Obsidian, aanwezig. Downes en Challenger krijgen op het nieuwe album op sommige tracks de fraaie hulp van Lucy Railton op cello en Sebastian Roachford op drums. Allen vrienden uit de directe omgeving. De Noorse gitarist Stian Westerhus (Jaga Jazzist) heeft hier een eerste samenwerking met Downes.

Dreamlife of Debris is een album dat muzikaal nog weer een stuk verder gaat dan Obsidian. Het muzikale spectrum is juist ook door de inbreng van muzikanten met diverse signatuur ruimer. Het wonderschone Sculptor, dat het album opent, vindt Downes op piano en Challenger in prachtig samenspel. Op Circunes en Pinwheel bouwen ze daar in een fraai sfeerspectrum verder op door om bij het overweldigende, langgerekte, Bodes een eerste buitengewoon hoogtepunt te bereiken.

Hoe prachtig de compositie met piano en sax start en met breed uitwaaierend orgel, gitaar in drone stand en vrije sax verder trekt. Wat een pracht aan sferen en muzikale ontdekkingskracht samengevat. Buitengewoon. Met het wederom erg fraaie Sunflower en het sterke, door Downes’ vrouw/bassist Ruth Goller geschreven en door Downes volledig op het orgel, prachtig gespeelde, M7 zet het album sterk voort. Het weergaloze orgel en sax intermezzo Twin, wederom een hoogtepunt op het album, wordt gevolgd door de sterke albumafsluiter Blackeye, waarin cello en gitaar de uitdagende donkere sfeer over de pianopartij heen leggen, waarna  Downes achter het orgel en Roachford met percussie een meesterlijk psychedelisch slot aan het album geven.

Het is de kracht van de uitdaging, verbeelding en muziekbeleving die Dreamlife of Debris zo onvoorspelbaar en aantrekkelijk maakt. Muziek geschreven en uitgevoerd met een vrije geest en in ongebreidelde onvoorspelbare composities  omgezet. Wederom weet Downes de muzikale bakens flink te verzetten en flinke indruk achter te laten.



  1. Sculptor
  2. Circinus
  3. Pinwheel
  4. Bodes
  5. Sunflower
  6. M7
  7. Twin
  8. Blackeye