×

Recensie

Electronic

08 juli 2021

Kid Millions / Jan St. Werner

Imperium Droop

Geschreven door: Frank Gesink

Uitgebracht door: Thrill Jockey

Imperium Droop Jan st. Werner Kid Millions Electronic 4 Kid Millions / Jan St. Werner – Imperium Droop Written in Music https://writteninmusic.com

In 2016 nodigde  Jan St. Werner van experimenteel electronic duo Mouse on Mars de drummer Kid Millions, wie we vooral kennen van noiserockband Oneida, uit om te spelen op verschillende tourdata in Amerika en ook Berlijn, Duitsland. Dat beviel blijkbaar zo goed dat ze in 2017 samen wat improvisaties opnamen in de Spaceman Studio van multi-instrumentalist Andrew Barker, te Brooklyn, NY. Met name in de postproductie werden gedeeltes van de live opnames weer toegevoegd aan het studiomateriaal en werd er ook nog ruimte gevonden voor stiekeme toevoeging van extra bas- en drumpartijen. Gastbijdrages zijn niet de minste, want ze konden rekenen op freejazz blaaspartijen van Mats Gustafson, bevreemdende basgitaar-geluiden van Sightings-bandlid  Richard Hoffman en de al genoemde Andrew Barker op basklarinet. klinkt dat als chaos? Ja, dat klopt – Imperium Droop is geen gestructureerde liedjesplaat!

Die structuur lijkt er nog wel volop te zijn bij opener  Color Bagpipes als Werner elektronische drones laat horen die inderdaad nog het meest lijken op doedelzak en Millions daar lekker energiek doorheen roffelt met ondersteuning van vreemd getimed basklanken. Als halverwege de compositie Mats Gustafson zijn intrede doet en oorverscheurend de aandacht opeisend denkt Werner “oh, we voegen daar nog 3 extra lagen krauty synths aan toe” en voelt Millions zich opgejaagd. “Die roffel kan sneller” moest hij gedacht hebben. Nogmaals, dit is de meest gestructureerde compositie van het album! Op achtereenvolgend Apotropaic en Laffen’ Death speelt Werner namelijk vooral met statische ruis en feedback. In zoverre dat de luisteraar zich begint af te vragen of er een draadje los zit in zijn speakers. Nee, daar is toch het geluid van een melodieuze sirene of een mooie synth-lijn. De illusie van melodie, slechts voor een paar seconde. Ondertussen timmert Millions er op los. Of soms toch niet? Er zijn secondes, minutenlang zelfs soms, dat hij slechts het minimale lijkt te doen: een enkele ‘ghost note’ om de ruimte op te vullen.

Vaak  is het niet helemaal duidelijk wie welk geluid maakt. Het duidelijkste voorbeeld hiervan is Dark Tetrad waar Richard Hoffman van noiserockband Sightings meedoet. De minutenlange feedbackdrone aan het begin van de track kan zowel van de zwaar met effectenpedalen vervormde basgitaar als van Werner komen. Pas later is er een psychedelisch basklank te onderscheiden, ondersteund door subtiele drumpartijen.  En horen we daar toch saxofoon? Vocale  Samples uit een pornofilm? Zeg het maar! Zijn wij nou gek?

Zo is Imperium Droop een album geworden voor de liefhebber van het experiment. Er wordt gespeeld met genres als freejazz, krautrock, drone en noise(rock), maar de dynamische start-stop chaos voelt vaak hoorspel-achtig aan en kent geen duidelijk begin of eind. Vrije sfeerschetsen waarbij de echte liefhebber zal zeggen, “oja, toen hij dat geluid maakte, dat was cool hè? Echt wel!”



  1. Color Bagpipes
  2. Apotropaic
  3. Laffen' Death
  4. Hexaco Inversion
  5. Dark Tetrad
  6. Astral Stare
  7. Nuclei Melodies
  8. Sorrows And Compensations
  9. At Pepe's