Een markante muzikant binnen de Britse jazz is saxofonist/fluitist Kevin Figes. Juist ook omdat hij zichzelf muzikaal constant blijft durven uitdagen. Zijn nieuwe album Changing Times is daar geen uitzondering op.

Changing Times komt na een hiatus van vier jaar waarin Figes om persoonlijke redenen (vader overleden, moeder naar een verzorgingshuis) eerst even helemaal uit de muziek stapte, geen instrument aanraakte zelfs, en daarna langzaamaan, het bloed kruipt waar het niet gaan kan, toch weer de muziek omarmde. Hij begon, als start, moeilijke muziekstukken te ontleden en vervolgens, volop geïnspireerd geraakt, weer zelf te schrijven ook.

De basis van Changing Times is afkomstig uit die laatste fase en de vrijheid in componeren die in hem los kwam. Zoveel vrijheid zelfs dat er, terwijl Changing Times net in de winkels ligt, ook al een volledig nieuw album klaarligt ook. De tijd muziek af, om het zo maar te zeggen, betekende ook terugblikken op zijn eerste lessen met Elton Dean, saxofonist in Soft Machine, en zijn samenwerken met de onlangs overleden pianist Keith Tippett.

Het avontuurlijke Changing Times kent vele sferen, soms volledig naar de seventies getrokken en vol in het experiment en het spirituele dan weer geheel in het nu geplaatst. Composities als een vrije val door de jazzgeschiedenis en daardoor tijdloos. Met zijn uitzonderlijke fluitspel en zijn ijzersterke saxspel steeds weer frontaal in de sound. Al net zo belangrijker in de sfeer van het album is het geweldige spel van toetsenman Jim Blomfield, net als Figes afkomstig uit Bristol en al vele jaren een grote muzikale vriend.

Hij is niet alleen de man die met sequencerklanken het album opent en in bijvoorbeeld composities als het razend avontuurlijke Radio Play naast Figes de sfeer optimaal bepaalt, maar ook de man die over het gehele album mede de sfeer kleurt door zijn steeds verrassende spel en de keuze in welk toetsenbord hij kiest. De ijzersterk spelende bassist Thad Kelly en drummer Mark Whitlam vervolmaken de bandsound.

Een grote inspiratie voor de composities op het album was de fameuze Braziliaanse componist Hermeto Pascoal waarvan hij een compositie in een liveset van jazz kompanen Iain Ballamy en Huw Warren hoorde en thuis gekomen Guiding Light, daarop schreef. Ook was daar de muziek van zijn eerste leermeester Elton Dea’s band Soft Machine. Figes schreef het wel heel erg fijne Toothpick als muzikaal vervolg/antwoord op de song Tooth van Soft Machine’s Fourth uit 1971. De compositie werd geschreven door SM’s Mike Ratledge.

Changing Times is een album vol uitdagende composities met steeds weer verrassende lagen en structuren die door de muzikanten gloedvol tot grote hoogten worden getild. Op het album zijn ook nog twee echte songs te vinden waar Emily Wright naast Figes de vocalen verzorgt. Het avontuurlijk Soft Escape Bed naast Strange Place, een fraaie ode aan de horrorfilm met dezelfde naam.

Fijn als muzikanten zich blijven openstellen om nieuw invloeden hun muziek te laten verrijken. Juist door de variatie in stijlen opent hij nieuwe muzikale wegen die net zo gemakkelijk van de jazz de prog als de improv inlopen. Die met een compositie als Enid Dodd’s Ruler weer net zo hard de groove induiken. Laat die opvolger Van Changing Times maar snel komen, hier willen we veel meer van hebben.