Kerry
Away Form Mountains
De Engelse songwriter en –muzikante Kerry Devine is er weer zo één, zo’n artieste waar je van denkt “wow, waar komt die opeens vandaan”. Naar het schijnt speelde ze al een paar geslaagde optredens, onder andere op folk festivals. Maar deze release plofte toch gewoon plotseling op de mat. Niet met zo’n garde knal, want het betreft het een bare-bones promohoesje zonder enige verdere informatie. Toch viel hij goed, precies met de hoes naar boven en die hoes trok al onze aandacht. Een goed gekozen landschap dat uitnodigt om de verte in te kijken. Wat ligt daar allemaal verborgen? We waren benieuwd, maar stiekem ook een beetje argwanend: het het folky singer-songwriter genre is momenteel haast overbevolkt. Wat kunnen artiesten tegenwoordig nog doen om op te vallen?
Opgenomen in een kerk heeft Away from the Mountains een zeer ruimtelijk geluid vol echo en een warme klank die er meteen uitspringt. In de studio is er nog eens extra de nadruk gelegd op dat ruimtelijke zo lijkt het, waar vooral de drums flink echoën, maar de zang daar niet ver op achterblijft. Achtergrondzang en een donkere sfeer zorgen haast voor een gothic tintje dat gemixt wordt met meer aardse klanken zoals intieme gitaar en piano. Het is vooral deze klank dat van dit album zo’n bijzondere luistertrip maakt. Alsof de muziek je meevoert naar plekken waar je nog nooit geweest bent. Je hoeft alleen nog maar je ogen dicht te doen, dat doen we dan ook braaf. Ondertussen zingt Devine zelf met veel nuances, met ene dunne scheidingslijn tussen intiem fluisteren en haast opera-achtige bombast dat wel ene beetje doet denken aan de ballads van de zogeheten “female fronted metalbands”, zoals goed te horen op Fools That Fall. Dat wisselen tussen intimiteit en kracht maakt haar stem nog het meest bijzonder en echt een focuspunt in de muziek. Maar er is meer dan enkel gothic-sferen, prachtzang en ruimtelijke folk. Zo bewijzen achtereenvolgend Work You en Ariel, door opeens te verassen met harde electronic bassen en glitches, zodat er opeens een dubby triphopsfeer ontstaat.
Zo verrast Kerry Devine met een album dat vooral sterk uit de hoek komt door te spelen met sfeer, ruimtelijkheid en haar bijzondere stem. O ja, dan vergeten we bijna dat ze ook een sterke singer-songwriter is met soms intieme en dan weer meer verhalende- en abstractere teksten. Het doet er wat ons betreft wat minder toe. We hadden graag nog wat meer durf en experiment gezien (zoals de al aangehaalde “buitenbeentjes”), maar aan de andere kant heeft ze het ook niet nodig om de luisteraar te overtuigen. Ja, mooi!