×

Recensie

Pop

24 mei 2012

Kensington

Vultures

Geschreven door: Edgar Kruize

Uitgebracht door: Universal Music

Vultures Kensington Pop 3 Kensington – Vultures Written in Music https://writteninmusic.com

Als muziekjournalist krijg je met te recenseren cd’s veelal een A4tje meegezonden met allerlei ‘facts and figures’ over het te recenseren album. Misschien valt het nu pas op en is het al jaren zo, maar een te bespeuren trend in die promovelletjes is bij Nederlandse bands is dat er de laatste tijd behoorlijk expliciet gemeld wordt niet alleen door wie, maar vooral waar (liefst zo ver mogelijk) er aan de cd is gewerkt. De bio die bij Kensingtons Vultures is meegezonden is daarop geen uitzondering.

‘Schrijfsessies op drie continenten’, ‘opnames in Berlijn’, ‘gemixt in London’, ‘gemasterd in New York’, zo valt te lezen. Alsof de plek de kwaliteit bepaalt. Het zou toch eigenlijk geen moment uit moeten maken waar dat alles heeft plaatsgevonden? Het gaat er om of de muziek in orde is. Of dat nou in New York of Lutjebroek is opgenomen. In het geval Kensington zijn de plaatsen waar gewerkt is echter voor de verandering wel eens relevant. Want de band heeft er voor gekozen om deze opvolger van hun debuut Borders een dusdanig breed, internationaal geluid mee te geven dat echt elke spruitjesgeur die nog wel eens aan een in het Engels zingende Nederlandse rockband hangt er vanaf gewassen is.

Dat maakt dat Vultures van Kensington daadwerkelijk heel internationaal klinkt. Maar in dat internationale geluid is wel heel erg geluisterd naar andere bands. En dat is jammer, want zodoende hoor je de eerste zeven tracks eigenlijk niets wat je niet al eerder (en beter) hebt gehoord. Stop Kings Of Leon, Vampire Weekend, The Wombats en die net uit Editors gestapte gitarist in een blender, even lekker lang aan laten staan zodat echt elke oneffenheid er uit is geklopt en voila, met name het eerste deel van Vultures is het resultaat.  Het klinkt erg lekker, professioneel, bij vlagen opzwepend. Sterker nog, het is gewoon over de hele linie érg goed.

Maar het beklijft geen seconde en je hebt bij ieder nummer het gevoel dat je het riffje, de melodie of de ritmes al eens eerder hebt gehoord. Pas met Ghosts komt er een track voorbij waarbij je even op het puntje van de stoel schuift en de oren spitst. Dat doe je ook op afsluiter The Good Life. Liedjes die de genoemde ingrediënten pakken, maar waar ook nog een flinke scheut ‘eigens’ doorheen is geklopt. Het maakt dat Vultures een cd is waar niemand zich een buil aan zal vallen en waar je met de beste wil van de wereld niet van kan zeggen dat ‘ie tegenvalt. Het materiaal is van hoge klasse, maar leunt zo vreselijk op het geluid van anderen dat je graag wat meer van Kensington zelf zou willen horen. Vultures is voor Nederlandse begrippen een van de best klinkende albums van het jaar, maar tegelijk kan Kensington met dat internationale geluid geen voet over de grens zetten. Omdat men daar al genoeg van dergelijke bands heeft.

Kensington – Vultures

  1. Send Me Away
  2. Ride
  3. Don’t Look Back
  4. No Way Out
  5. Kilimanjaro
  6. We Are The Young
  7. Go Down
  8. Ghosts
  9. It Doesn’t Have To Hurt
  10. Call My Name
  11. Good Life


  1. Send Me Away
  2. Ride
  3. Don't Look Back
  4. No Way Out
  5. Kilimanjaro
  6. We Are The Young
  7. Go Down
  8. Ghosts
  9. It Doesn't Have To Hurt
  10. Call My Name
  11. Good Life