In het Canadese folkcircuit is deze man een gerespecteerde muzikant en songwriter. Ken Dunn is ruim drie decennia actief en als hij niet op tournee is in zijn thuisland of de Verenigde Staten werkt hij in de studio.

Op zijn vorige werkstukken werd hij ondersteund door muzikanten als Dennis Pendrith (Tom Paxton) en bij de sessies voor zijn zevende langspeler The Great Unknown werden Dean Drouillard, gitarist bij Jill Barber en Mark Mariash, de percussionist van Buffy Sainte Marie, in de studio gesignaleerd, kortom de fine fleur van Canada. De in folk gebruikelijke fiddle en cello is uiteraard van de partij.  Nog belangrijker is de aanwezigheid van Anna Green, Dunns partner die voor harmoniezang zorgt en waarmee Dunn al geruime tijd een duo vormt.

De toevoeging van elektrische gitaar en orgel bij de fingerpicking van Dunn opent wat ruimere perspectieven. Naast akoestisch songwerk in onvervalste troubadourtraditie  zoals Mermaid Of Avilla en Cross of Lorraine manifesteren die ruimer georkestreerde nummers als Fukushima Nightmare en Mighty Shore zich op het terrein van de folkrock. Het door harmonica en knappe elektrische gitaar gekleurde Forsaken By These Blues kan nog  bij die categorie ingedeeld worden. De meeste verhalen  vertelt Dunn begeleidt met zijn vernuftige akoestische fingerpicking,  afwisselend door cello of fiddle geflankeerd of door beide zoals in Hard But True.  Met zijn zevende langspeler voegt Ken Dunn en Gypsy Starfish een fraai hoofdstuk toe. Ondertussen zou hij al aan vervolg werken.