Het is weeral een tijdje geleden, haar laatste album met eigen werk Translated For Love dateert uit 2007, dat we nog iets van de zangeres en songwriter uit Austin gehoord hebben. Kelly Willis had haar handen meer dan vol met de opvoeding van de vier kinderen die ze in de periode 2001 tot 2006 op de wereld zette.

Recent ondersteunde Kelly Willis haar echtgenoot  Bruce Robison op enkele fijne duet projecten en vorig jaar kwam er nog een nieuw werkstuk van Robison & The Back Porch uit. Zoals de titel al suggereert is het nu opnieuw de beurt aan Kelly die overigens voortreffelijk ondersteund wordt door haar man die de productie verzorgde.

“Back being blue” zingt Willis, met zwoele gitaarlicks van Mark Spencer (Son Volt) refereert het sterk soulgetinte openingsnummer naar de country pop uit de jaren zeventig die zich in volle discorage manifesteerde in Nashville. De eerste helft van de nieuwe langspeler is uitsluitend gevuld met songs van Willis. In haar stem huist zo’n lekker ouderwetse countrynesk timbre, dat wordt in de door de fiddle van Eleanor Whitmore (The Mastersons) aangedreven balladen Fools Paradise en de melancholische honky tonk van Freewheeling nog eens treffend geïllustreerd.

Willis was nauwelijks een jaar oud als het swingende I’m A Lover Not A Fighter door Skeeter Davis geïntroduceerd werd en ze brengt nu een knappe interpretatie. Met het eveneens door twang en percussie opgedreven Modern World wordt aangetoond dat rockende  billy anno 2018 nog werkt, zonder zich in puur nostalgische toestanden te  verliezen.

Het wat mistroostige van Karl Straub geleende Afternoon’s Gone Blind walst voorbij op een zachte countryneske shuffle terwijl Rodney Crowells We’ll Do It For Love Next Time huppelt op een vrolijk  jengelend tick- tack ritme. Een halfuurtje genieten van opgewekte en ongecompliceerde retro countrypop met meer dan een vleugje soul en rock.