×

Recensie

Roots

04 november 2018

Kathy Mattea

Pretty Bird

Geschreven door: Cis van Looy

Uitgebracht door: Captain Potato

Pretty Bird Kathy Mattea Roots 4 Kathy Mattea – Pretty Bird Written in Music https://writteninmusic.com

In de jaren tachtig trekt Kathy Mattea al de aandacht met haar countryneske benadering waarin folk, gospel naadloos versmelten met bluegrass, de muziek uit haar geboortestreek West Virginia die ze eerder verkent in de bluegrassband Pennsboro. Ze laat ze de schoolbanken achter en zoekt in Nashville de muziekscène op zoals ze vertelt in de ballade Leaving Last Vegas, samen met een van de weinige songs die ze zelf componeerde. Als interpretator van songs van Nanci Griffith, Pat Alger en Rodney Crowell kent ze haar gelijke niet. Dat songwerk, aangevuld met enkele Keltische zijstapjes en een rockend buitenbeentje vullen het repertoire, naast de speciaal voor haar gecomponeerde tracks door haar man Jon Vezner en Tim O’Brien.

O’Brien is overigens betrokken bij het recente werk van Mattea waarin ze terugkeert naar haar Virginia roots met een subtiele akoestische aanpak. Op het met werk van Jean Ritchie en Hazel Dickens en Merle Travis opgebouwde Coal verzorgt hij samen met zus Mollie ‘O Brien de harmoniezang. Het duo is samen met Emmylou Harris en Patty Loveless opnieuw van de partij op de opvolger. Calling Home is eveneens geïnspireerde door het harde en gevaarlijke labeur van Mattea’s grootouders, de coalminers in haar oorspronkelijke thuishaven, door Jean Ritchie en Hazel Dickens accuraat in de onrechtvaardige maatschappelijke context geplaatst. Aangevuld met songs van die andere bluegrasstante Alice Gerrard  resulteert dat in een van de fraaiste werkstukken.

Veel heeft het niet gescheeld of het werd het finale werkstuk, hardnekkige stemproblemen werden moeizaam overwonnen, ondersteund door haar trouwe gitarist Bill Cooley en O’Brien in de producerzetel is er zes jaar na Calling Home een nieuw muzikale episode met Pretty Bird. Na een ontspannen Chocolade On My Tongue van The Wood Brothers komen enkele van de favorieten van de zangeres aan bod. In een fijne, sober geïnstrumenteerde folkversie van Ode To Billie Joe overtuigt Mattea met het destijds door Bobbie Gentry bezongen drama aan de Tallahatchie Bridge. Een tedere uitvoering van May Gauthier’s Mercy Now meandert op subtiele orgellijnen en pedalsteel.

St.Teresa, het schrijnende verhaal van een drugsverslaafde moeder, mist zijn uitwerking niet, een verstilde evocatie van He Moves Through The Fair evenmin. De Ierse traditional vormt samen met wondermooie This Love Will Carry (Dougie McLean) een bijzonder aangenaam uitstapje naar de  Keltische folktraditie. Uiteraard mag er geen werk van haar man Jon Vezner ontbreken, naast een ingetogen Tell Me What You Ache For is het de melancholie van het op delicate jazzy akkoorden gebouwde October Song dat de aandacht trekt. Als je na het in de gospeltraditie gedrenkte I Can’t Stand up Alone de indringende a capella uitvoering van het van Hazel Dickens afkomstige Pretty Bird hoort, weet je dat Kathy Mattea helemaal terug is.



  1. Chocolate On My Tongue
  2. Ode To Billie Joe
  3. Mercy Now
  4. Little Glass Of Wine
  5. He Moves Through The Fair
  6. St. Teresa
  7. This Love Will Carry
  8. October Song
  9. Tell Me What You Ache For
  10. Holy Now
  11. I Can't Stand Up Alone
  12. Pretty Bird