×

Recensie

World

22 juli 2022

Karl Sanders

Saurian Apocalypse

Geschreven door: Hendrik Vanhee

Uitgebracht door: Napalm Records

Saurian Apocalypse Karl Sanders World 4 Karl Sanders – Saurian Apocalypse Written in Music https://writteninmusic.com

Met gitaren als Turkse baglama-sazluit, glissentar, percussie-instrumenten als oud-Egyptische Anubis sistrum, dumbek-kelktrommels uit het Midden-Oosten, allerhande gongs en zo…, ook iets voor jou? Het is het instrumentarium dat alvast royaal doorklinkt in het universum van multi-instrumentalist Karl Sanders, brein ook achter Nile, die Amerikaanse deathmetalband die zich als groep in al zijn teksten en muziek eveneens inspireert op Egyptische mythologie, kunst en verhalen. Bij Sanders solo is er bovendien, naast de terugkerende vocals van Mike Breazeale, net zo medewerking van o.a. originele Nile-drummer Pete Hammoura om tal van tribale percussiestijlen in de verf te zetten.
Maar loop als mogelijke niet-metalfan dan toch maar niet onmiddellijk weg, hier krijg je zeker geen terugkerende deathmetal à la Nile en de sferen waarin je hier terechtkomt die zijn echt voor eenieder wel uitzonderlijk. Zo bijvoorbeeld zal wie de geuren en kleuren van DARKSIDE’s meesterlijke Spiral (2021) wist te appreciëren ook bij deze Sanders solo ruimschoots zijn gading vinden.

13 jaar na datum heeft Sanders zijn derde deel van zijn hypnotiserende Saurian-saga afgewerkt: de Saurian Apocalypse, album vol – kon je intussen het anders verwachten? – schitterende oosterse ambient, weids filmische soundscapes, met diepe grooves. Wel is het album, hoe contradictorisch soms ook met wat je hoort, een verdere vervaarlijke afdaling tot helemaal in de waanzin. In dit aldus best donker klinkende derde deel sluit Sanders de lange onderhuidse sluimering af die hij ooit in 2004 op gang bracht met zijn Saurian Meditation en in 2009 in dezelfde sferen liet opvolgen door Saurian Exorcisms. Saurian Apocalypse volgt, in zowel zijn muzikale als tekstuele thema’s, de fictieve reis van Dr. Eduardo Lucciani, overlevende na de totale zelfdestructie van de mensheid. Langzaam maar zeker glijdt hij weg in een spiraal van zinsverbijstering, geconfronteerd als hij wordt met de gruwel en verschrikkingen van de ‘Saurische Meesters’. De songtitels zijn wat dat betreft sprekend op zich: ‘de zon is ondergegaan in de era van de mens’, ‘het kwaad dat inherent is aan ons allemaal’ of ‘geen schepsel dat meer cataclysmische vernietiging verdient’… Nu, hele Saurische drieluik hoef je allerminst beluisterd te hebben en te begrijpen om je tenvolle ‘thuis’ te voelen en te kunnen inleven in deze Saurian Apocalypse.

Het album opent, zoals zo vaak ook verder, fraai met prachtige sfeerschepping in The Sun Has Set on the Age of Man. Weelderige instrumentatie, subtiel tot in de kleinste details. Wat dreigende sound van over weidse zandvlakten schuifelende oosterse fluiten en vocalen, in de verte zwevende keelzang, geagiteerd waarschuwende percussie tot uiteindelijk een virtuoze akoestische gitaarsolo van Rusty Cooley de massieve poorten van de Saurian Apocalypse openduwt. The Disembodied Yet Slither Among Us Next, dat erop volgt is één mooi, bezield stuk akoestische gitaar. The Evil Inherent in All of Us, is, tussen ritmische Arabische gezangen door, nog zo’n typische Cooley-bijdrage, een energieke akoestische jam.

In Skull Fuck Ritual (Skull Breach Edition) groeit het volume van griezelig aandoende kelkgeluiden aan, vooraleer ook drums zich inzetten en de mars volledig in Midden-Oosten-sfeer de brug maakt naar een desolaat Nada Zaag. In An Altered Saurian Theta State duikt een Turkse aoud-solo op, luit bespeeld door Mustafa Stefan Dill en de akoestische jazzdrums daar zijn van huidige Nile-percussionist George Kollias. Nihil Emplexus is een verleidelijke luisterervaring met veelkleurig snarengetokkel en beangstigende chants alsof straks het einde der tijden wordt ingeluid.
In Divergence: The Long Awaited Third Primordial Ascension trekt eerst een met sitar en hoopvolle luiten gevulde soundscape alle aandacht, tot de compositie brutaal uitbarst in die eerste en dan ook enige scheurende gitaar!

Dan sluipt atmosferisch een flard rust uit het Verre Oosten binnen in Mask of Immutable Self Delusion, vooraleer het album met zijn langste compositie No Creature More Deserving of Cataclysmic Annihilation afsluit. In dit stuk met een veraf klinkende apocalyptische klankband in de achtergrond, excelleert niet alleen de jazzbehendigheid van gitarist Matthew Kay, maar komt ook, in volwarrige paniek en verbolgenheid, de vertelstem van Jonathan “ADD” Garofoli als Dr. Eduardo Lucciani himself ten tonele.

Saurian Apocalypse is niet zomaar een ambient album vol Oosterse interludia, geluidjes en overgangetjes. Hoewel verre van alledaags is het een dynamisch, perfectionistisch tot in het detail uitgewerkte muzikale compositie waarin het talent van Karl Sanders als multi-instrumentalist en componist zich tenvolle heeft ontbolstert en waar door de productie ook elk instrument tenvolle zijn plaats heeft gekregen. Dit is onverkort toppsychedelische wereldmuziek voor fijnproevers!



  1. The Sun Has Set on the Age of Man
  2. The Disembodied Yet Slither Among Us
  3. The Evil Inherent in Us All
  4. Skull Fuck Ritual [Skull Breach Edition]
  5. Nada Zaag
  6. An Altered Saurian Theta State
  7. Nihil Emplexus
  8. Divergence: The Long Awaited Third Primordial Ascension
  9. Mask of Immutable Self Delusion
  10. No Creature More Deserving of Cataclysmic Annihilation