Kaitlyn Aurelia Smith
The Mosaic of Transformation
De uit Los Angeles afkomstige componist Kaitlyn Aurelia Smith maakt het voor zichzelf behoorlijk lastig door op een onorthodoxe wijze met muziek te stoeien. De kunst om te ontleden en vervolgens opnieuw op te bouwen is hierbij het grondbeginsel. Met de treffende The Mosaic of Transformation titel wordt je in de Hindoeïstische wereld van yoga meegezogen, waarbij new age en meditatie de eerste begrippen zijn die mij te binnen schieten. De balans tussen lichaam, ziel en omgevingservaringen staan hierbij centraal.
Met als functioneel doel om innerlijke rust te vinden, waarbij je gedachtes genoeg door dansbare klanken getriggerd worden, wordt er gepoogd om niet in een slaapverwekkende relaxstand weg te zweven. Juist die bewustwording is sterk aanwezig, waardoor het universele een worden met de aarde intact blijft. Kaitlyn Aurelia Smith verkent het ambient landschap en gaat in de uiterste uithoeken op zoek naar nieuwe uitnodigende dimensies. Door dieper in de muziek te duiken ontdek je illustrerende filmische opbeurende lagen waarbij groots uitgezette strijkers de basis vormen waaruit de muzikant te werk gaat. De vocalen hebben dat zalvende Oosterse, waarmee ze buiten de traditionele zang treedt, en de stem meer als instrument gebruikt en minder om een boodschap over te brengen.
De psychedelische aanpak zorgt voor een retro glanslaagje welke zich als een nieuwe jonge huid aan de elektronische tracks nestelt. Daaronder broeien ritmische beats die zich een weg naar het oppervlakte worstelen. Een vleugje dreamhouse belichaamt het avontuurlijke gevoel verder, hierdoor ademen de songs net wat organisch en levendiger. Ook wat zich ooit in een ver verleden als futuristische Krautrock aandient past ze fragmentarisch toe om een breder scala aan muzikaal glinsterend mozaïek te creëren. Echt nergens brengt ze je volledig in trance. Steeds blijft die binding met het standvastige aardse beleven aanwezig. Het zelfbewuste nodigt uit om je nog meer in het eigen ego te verdiepen. Dierlijke klanken leggen de link met de volmaakte natuur. Een mooi gegeven om juist nu van de schoonheid van het millieu en niet de menselijke vernietigingsdrang uit te gaan.
De muziek wordt pas echt bij het indrukwekkende eindstuk Expanding Electricity gekristalliseerd. Door het zwaartepunt naar diepere bastonen en trippende geluidsgolven te verleggen ontstaat er een sprookjesachtig harmonieus sfeertje waarbinnen de samensmelting van culturele invloeden pas volledig tot zijn transformerende voltooiing komt. The Mosaic of Transformation is een bijzondere ervaring welke een andere kijk op de definitie van muziek oproept, die vooral overkomt als je in de juiste stemming verkeerd, anders is het een moeilijk te plaatsen stuk gefröbel.