×

Recensie

Jazz

07 juni 2020

Kahil El'Zabar ft. David Murray

Spirit Groove

Geschreven door: Jordi De Beule

Uitgebracht door: Spiritmuse Records

Spirit Groove Kahil El'Zabar Kahil El'Zabar ft. David Murray Jazz 4 Kahil El’Zabar ft. David Murray – Spirit Groove Written in Music https://writteninmusic.com

Net nu de BLM-beweging overslaat naar steeds meer landen en voor het eerst zo breed gedragen wordt, komt Kahil El’Zabar vrijdag met een boodschap van hoop. Op Spirit Groove brengt de voormalige voorzitter van de AACM afrocentrische spiritual jazz die stevig geworteld is en je tegelijk naar hogere sferen stuwt. Met David Murray aan zijn zijde wil hij van muziek weer een sociaal gebeuren maken. Enkele live-opnames geven de plaat het gevoel van een bijeenkomst waar – wie weet – wel eens maatschappelijke verandering uit voort zou kunnen komen.

De onderneming begint ingetogen met Kahil El’Zabar op kalimba. Het zingend ijzer van de duimpiano doorbreekt de stilte van de hal met klanken van het moedercontinent van de jazz en wordt in de eerste plaats enkel beantwoord door een goedkeurende kreun van El’Zabar. Tot de multi-percussionist het zelf geleidelijk opdrijft met belletjes en een bass kick. Dit is het teken voor zijn compagnons om één voor één in te vallen: Emma Dayhuff op contrabas (bekend van werk met Herbie Hancock), Justin Dillard op keys (net als bij Junius Paul) en David Murray op sax. Murray en El’Zabar kruisten elkaar wel vaker de laatste decennia waardoor we zelfs in de bezetting het gevoel van een reünie krijgen. Intussen opent El’Zabar ook vocaal het feest/de dienst: “You can bring… in my house/Song & dance… in my house/Reach to the soul… in my house/Pray to the highest mother & father… in my house”. Enzovoort enzoverder, twintig hypnotiserende minuten lang. Beeld je hierbij niet meteen een jubelend gospelkoor in. De energie blijft lang gebald. El’Zabar verstaat de kunst om met minimale toetsen de kleur te zetten die hij wil. En terwijl de muziek rond z’n eigen as draait, gestuurd door zijn groove, voegen kleine variaties steeds nieuwe lagen toe. Wanneer iemand als David Murray er dan ook nog eens een minutenlange solo doorheen jaagt, dan weet je dat dit album iets bijzonder wordt.

In My House wordt meteen gevolgd door Necktar, dat in het midden van een live-opname lijkt te starten. De versnelling ligt al iets hoger maar alles wordt nog steeds met veel gevoel gebracht. De groove van een cajon krijgt gezelschap van fluwelen lijntjes op de keys. “Open up the door,” zingt El’Zabar en klopt nog eens op dezelfde nagel. Dezelfde geest van samenhorigheid waait later ook door One World Family, een slotnummer dat het er misschien net iets te dik op legt.

Dan is het meer genieten van de subtiliteiten in Songs of Myself. Een vette baslijn en strakke jazzdrums waar Kendrick Lamar blij van zou worden, creëren een arena voor Justin Dillard (nog zo’n telg van AACM) om werkelijk te schitteren op orgel, piano én synth. De eerste roept geesten van de voorouders op, de tweede brengt alles terug naar het heden en de laatste kijkt vooruit. Wanneer Dillard uiteindelijk elektronische vibrafoonklanken uit zijn mouw schudt, mengt ook Murray zich in de debatten. Soms spaarzaam, dan weer furieus, en zo krijgt een meeslepend nummer een passende finale.

Murray speelt ook een prominente rol in Trane in Mind. In deze ‘tip of the hat’ naar de grootmeester klinkt het kwartet plots onversneden jazzy en zelfs explosief. Met Murray in de gelederen, die in 1989 nog een Grammy won voor Blues for Coltrane: a Tribute to John Coltrane, hebben ze alles in huis om in deze sound te duiken en dat doen ze dan ook ongeremd. Het lijkt qua energie een buitenbeentje, maar in feite doet het viertal niets anders dan elders: tappen uit alle mogelijke vaten van de zwarte muziekgeschiedenis. Zo horen we in het prachtige Katon, een nummer voor één van de 7 kinderen van El’Zabar, zowel blues als free jazz en Afrikaanse muziek. In The Spirit heeft dan weer een onderstroom van gospel en soul. Kortom, in de open muziek van El’Zabar is er plaats voor alles en iedereen. Hoe de groep de tijd neemt om samen een idee uit te diepen en voort te bouwen op mekaars suggesties… Het is een verademing.

En zo werd Spirit Groove een rustpunt, een safe space, een plek om na het marsen ingetogen te dansen.

 



  1. In My House
  2. Nectar
  3. Songs of Myself
  4. Katon
  5. In the Spirit
  6. Trane in Mind
  7. One World Family