×

Recensie

Soul / Hiphop

08 oktober 2013

Justin Timberlake

The 20/20 Experience Part 2

Geschreven door: Ron de Joode

Uitgebracht door: RCA

The 20/20 Experience Part 2 Justin Timberlake Soul / Hiphop 4 Justin Timberlake – The 20/20 Experience Part 2 Written in Music https://writteninmusic.com

Zo gebeurt er zes jaar niks en zo barst het opeens van de activiteiten. Veel turbulentie dit jaar rondom Justin Timberlake: maar liefst twee nieuwe albums en een tournee. Justin Timberlake laat hiermee vooral zien dat zijn muzikale carrière best nog wel prioriteit heeft en hij muzikaal gezien nog lang niet is afgeschreven.

Drie albums in een tijdspanne van tien jaar getuigt niet echt van een hoge productiviteit, ook al wordt er tussen de bedrijven door in allerlei dubieuze films gespeeld, met andere artiesten meegejamd of een rëunie georganiseerd met zijn oude muzikale maatjes. Voor wie niet geïnteresseerd is in al die nevenactiviteiten en enkel gaat voor zijn relevante muzikale verrichtingen, is het een tijd van wachten, wachten en nog eens wachten. Justin Timberlake mag dan een populaire jongen zijn, zes jaar geen nieuw materiaal uitbrengen is eigenlijk not done. Maar blijkbaar kan hij zich dat permitteren en vindt de platenmaatschappij het blijkbaar wel allemaal best.

Maar goed, inmiddels is deel 2 van The 20/20 Experience verschenen, is ter ondersteuning hiervan een wereldtournee gepland en zal het Timberlake-circus ergens in het voorjaar van 2014 in Europa landen. Genoeg Timberlake-bedrijvigheid dus.

Nu The 20/20 Experience compleet is kan het eindoordeel worden gevormd. Maar is het nu een tweeluik, een dubbelalbum, twee albums die niks met elkaar te maken hebben of is het één eindprodukt, dat aangevuld wordt een album vol restmateriaal? In elk geval is het met in totaal 163 minuten een overload aan Justin Timberlake muziek

Evenals Part 1 is van Part 2 – geheel in de huidige tijdsgeest – een standaard en een De Luxe versie te koop. Die De Luxe-versie bestaat uit twee CD’s, waar op de tweede schijf de bonustracks Blindness en Electric Lady te vinden zijn. Een kinderhand is gauw gevuld tegenwoordig wat dat betreft. Tegelijkertijd met Part 2 is Part 1 & 2 als een dubbelaar verschenen, maar daar ontbreken weer de bonustracks die op de De Luxe versies van beide delen te vinden waren. Een incomplete versie dus, waarvan het eigenlijk niet duidelijk is waarom deze versie verschenen is, want wie Part 2 koopt zal waarschijnlijk Part 1 ook al hebben. Het enige voordeel is dat die dubbelaar voor dezelfde prijs wordt verkocht als Part 2. En als Part 1. Een onnavolgbaar prijsbeleid.

Stond Part 1 vooral in het teken van de sleazy glijnummers, op Part 2 gaat – zoals te verwachten was – het tempo omhoog. Ook dit keer zijn er legio in tijdsduur ruim bemeten composities te vinden. Dat verhoogt natuurlijk niet de toegankelijkheid, want snel luisteren zonder de context te missen is er niet bij en lijkt Timberlake de luisteraar te dwingen om ook nu weer het album aandachtiger te beluisteren. Zes jaar lang ontberen van nieuw materiaal moet natuurlijk niet leiden tot een album dat na een eerste of tweede draaibeurt alweer in de (al dan niet gestreamde) kast verdwijnt vanwege te weinig diepgang.

The 20/20 Experience Parts 1 & 2 staat muzikaal behoorlijk ver af van Timberlake’s debuutalbum Justified, echter op één uitzondering na: het als misleidende voorbode van het album op single verschenen Take Back The Night, dat weliswaar hitgevoelig goed in het gehoor ligt, maar enigszins misplaatst is tussen de andere nummers vanwege te simpel en te afwijkend ten opzichte van de rest van het albummateriaal. Anderzijds zou het nog niet eens zo gek zijn geweest als Timberlake deze eenvoud verder had doorgezet, want die rechttoe-rechtaan dansdeuntjes van weleer zijn nog steeds behoorlijk aanstekelijk. Maar daarvoor in de plaats kiest Timberlake voor een verdieping van zijn sound, waarbij de produktie de compositie soms wel eens overtreft. Luister in dat verband naar het veel te lange True Blood, dat op 9:31 klokt en met de helft overbodig is: Timbaland maakt er een soort extended versie van, waarbij de produktionele flipperkast helemaal wordt opengetrokken en de studiotrucjes van alle kanten de speakers uitschieten. Leuk om een geluidsinstallatie te testen, maar ook niet meer dan dat. Ook in de opener Gimme What I Don’t Know (I Want) maakt de producer duidelijk wie er achter de knoppen zit. Gelukkig is er nog voldoende muzikale ruimte in deze track en nodigt het uit tot verder luisteren. Cabaret, TKO en Murder zitten qua sound in dezelfde lijn: een muzikale uitdieping van wat Timberlake op zijn vorige album Futuresex/Lovesounds liet horen. Ook het springerige Murder blijkt bij herhaalde beluistering een gemeen catchy track te zijn. Een andere favoriet is Drink You Away, met die typische Timberlake broeierigheid. Dan kakt het album in met een paar halfbakken ballads en heeft de bakvissenpop de overhand en zorgt Only When I Walk Away ervoor dat het eindoordeel met een score van 75 uit 100 overwegend positief te noemen is.

Of The 20/20 Experience ook geslaagd had kunnen zijn door de sterkste tracks op één album te verzamelen bepaalt de luisteraar maar zelf. In elk geval nemen Timberlake en Timbaland ruim de tijd en wordt dat lange wachten op nieuw materiaal daarmee ruimschoots beloond. The 20/20 Experience zal echter niet de geschiedenis ingaan als een baanbrekend album, maar is het een bij vlagen plezierige verzameling nummers, die de fans en volgers zullen behagen, maar nieuwe aanhang niet bereikt zal worden. Afgaand op de massale belangstelling voor zijn op handen zijnde wereldtournee hoeft Timberlake zich echter vooralsnog geen zorgen te maken over een tanende populariteit. En is er in elk geval voldoende nieuw materiaal voorhanden om uit te kijken naar hoe dat live allemaal gepresenteerd zal gaan worden. Maar opnieuw geldt daarvoor: wachten, wachten en opnieuw wachten. We raken er inmiddels wel aan gewend.



  1. Blindness
  2. Electric Lady