Op je vierde release zo gretig en tegelijk zelfverzekerd klinken als de mannen van Jungle By Night én dat terwijl de negen leden allemaal nog relatief jong zijn, dat is een prestatie op zich. Als je je album zo vol variatie weet te brengen als dit negental, het smaakvol in een zeer ruimtelijke productie weet te brengen en daarbij nooit ruimtes te vol bouwt met al je instrumenten en de solisten niet over de top laat spelen, dan mag je met recht spreken van een schot in de roos. Dat is Jungle By Night met dit vierde album zeker gelukt.

Vanaf het openingsnummer Kingfisher neemt de band de luisteraar instrumentaal bij de hand. Het nummer heeft een wat lome funky basis en wordt doorsneden met psychedelische toetsenbijdragen. Zowel in dit nummer als in de andere zet Pyke Pasman een geluid neer dat soms in zijn ogenschijnlijke eenvoud de jaren ’80 van de vorige eeuw doet herleven, zoals dat ook wel bij De Staat gebeurt, dan weer is het toetsenspel bijna minimalistisch te noemen of is het de verbindende ruggengraat in het nummer zoals in The Ottoman Highlands. In alles weten de toetsen steeds te boeien.

Het samenspel van de bandleden is gegroeid, zo hecht als de band nu klinkt, zo klonk het gezelschap niet eerder. De percussionisten, Gino Groeneveld en Tienson Smeets en drummer Sonny Groeneveld vormen met elkaar en met bassist Peter Peskens een erg strakke ritme-eenheid, dat is over het hele album herkenbaar. Dat zelfde The Ottoman Highlands is daar een meer dan aardig staaltje van, met daarin tegelijk zeer fraaie gitaarpartijen van Jac. van Exter. Het bandgeluid wordt vervolmaakt met de blazerssectie waarin Ko Zandvliet trombone voor zijn rekening neemt, Bo Floor trompet en Peter van Exter tenorsaxofoon. De band heeft het geluid van het album zó neergezet dat het niet moeilijk is je deze muziek in een live omgeving voor te stellen. Swingt het album nu al vanaf het eerste begin, live kan het alleen nog meer een groovend tot beweging manend beest worden.

Le tour du monde en quatre-vingt jours was ooit de titel van een boek van Jules Verne. Jungle By Night heeft de afgelopen jaren veel getourd, in veel delen van de wereld en, waar Verne belevenissen  schetste van een reis om de wereld in een boek, hebben zij hun ervaringen en kennismakingen met andere muziekstijlen verwerkt in hun nieuwe album. Het is een album geworden van grote afwisseling dat zo bruisend ten gehore wordt gebracht dat het de swing al is van de muziek die binnen komt. Of je als luisteraar nu onder de indruk bent van Jungle By Night’s aanpak van psychedelica, hun verweven van afrobeat in de muziek, de jazzsounds die door het album heen lopen of meer hebt met de hiphop die ook in de muziek is terug te horen of juist met het melange dat de heren hier samen van gemaakt hebben, het is een album dat weet te boeien van begin tot einde. Al regent het nog langer in Nederland, The Traveller van Jungle By Night is getoonzette zomer.