Als band zijnde ben je verheugd als een grote platenmaatschappij jou al in vroeg stadium inpalmt. Dat zo’n contract tevens een grote druk met zich meebrengt door de verplichtingen en beperkingen ervaren ook zanger Joshua Epstein en gitarist Daniel Zott van het uit Detroit afkomstige JR JR. Deze band opereerde voorheen onder de naam Dale Earnhardt Jr. Jr. genoemd naar een bekende Amerikaanse autocoureur. Door de hele rompslomp rond de switch naar het in eigen beheer uitbrengen van materiaal duurt het vier jaar voordat ze zich totaal onafhankelijk van Warner Bros kunnen opstellen, om met het kleinere meer bij de band passende Love Is EZ label een doorstart te maken. Invocations / Conversations is gewoon op CD verkrijgbaar, maar moet je als een dubbel LP zien. Twee verschillende albums die beide een ander verhaal vertellen. Invocations is de afgekeurde plaat welke Warner Bros oorspronkelijk nog op de markt zou brengen, en die schijnbaar door de strubbelingen tussen beide partijen wordt afgekeurd. Conversations is het eerste echte nieuwe resultaat waar ze vanaf track NYC vol trots mee naar buiten treden. Het tweetal wordt ondersteund door Mike Higgins op drum, keyboardspeler Jon Visger en Bryan Pope zorgt voor de overige muzikale invulling.

Invocations is een aangename verzameling songs met de heerlijke ontspannen zang van Joshua Epstein. Vreemd dat ze voor deze titel kiezen, normaal leg je juist meer de aandacht op het in eigen beheer uitgebrachte eindproduct. Anderzijds is het zonde om niks met de volwaardige songs te doen, dus genoeg begrip voor deze te vervolgen stap. Op Day In, Day Out bezingen ze de liefde voor het ultieme popliedje , zo’n aanstekelijk refrein deuntje wat maar in je hoofd blijft hangen. Ook in Pull You Close en het donkere basgitaar stuk Won’t Last Long zitten hints verwerkt die zich op het uitbrengen van een klassieker richten. In de vorm van prettige liefdesliedjes staan ze bij de loskoppeling van het gigantische mediaconcern stil. All Around You verwijst naar het durven loslaten en een nieuwe start maken. Een directe link naar de ingeslagen weg. Wat de band hierin uniek maakt is dat ze niet met bittere gevoelens allemaal verweten uiten. Een professionele afronding van de samenwerking met een werkgever. Schijn bedriegt. Conversations deelt wel gelijk in de eerste twee tracks NYC en Low flinke sneren naar het kapitalisme uit. Een maatschappij waarbij het voornamelijk om geld draait, en minder om de eigen creativiteit. Blijkbaar zit diep van binnen die pijn er weldegelijk.

De toegankelijke popsongs zijn allemaal gepolijst. Met de elektronica brengen ze wel variatie in de indie soul aan, de uitspattingen ontbreken in de vlekkeloze presentatie. Daardoor is het nergens slecht, maar ook nergens memorabel genoeg. Wild Child heeft een lekkere zomer feeling met een tropisch Zuid Afrikaans Paul Simon sausje. Het springerige meerstemmige karakter draagt een jeugdige onbevangenheid uit, die JR JR dus in de lyrics tegengespreekt. De hoop is op Conversations gevestigd, waar je dan de artistieke ontwikkeling in terug moet horen. De vocoder in NYC zorgt voor een verrassend warmer stemgeluid. Bijzonder, omdat dit apparaat over het algemeen een klinische kilte oproept. Was op Invocations de soul nog ondergeschikt aan het popliedje, hier is het de genetische dominante factor. De groei is merkbaar, maar het bloeit te sporadisch op. Net iets te vaak kiezen ze voor de veilige omlijsting. Op het einde gooien ze er met volle overtuiging in de vorm van Rip RnR nog een hitgevoelige song tegenaan. Toch ervaar ik te weinig verschillen om te spreken van een gewaagde omschakeling. Neemt niet weg dat er in de toekomst genoeg kansen liggen voor deze indie poppers.