Joyce DiDonato
Diva Divo
Mezzo’s hebben het goed. Ze krijgen het beste van twee werelden: interessante vrouwenrollen én complexe mannenrollen. Mezzosopraan Joyce DiDonato bundelt deze uitersten op haar nieuwe album Diva Divo. Telkens belicht ze twee kanten van een verhaal: ze zingt bijvoorbeeld een stuk Romeo uit I Capuleti E I Montecchi van Bellini en dan een stuk Julia uit Berlioz’ Roméo Et Juliette. Het levert een schizofreen resultaat op. Maar La DiDonato zou La DiDonato niet zijn als het niet een behoorlijk fantastisch schizofreen cd’tje zou zijn.
DiDonato is een geboren mezzosopraan; ze is ontzettend veelzijdig en heeft een weergaloos bereik met honderden verschillende klankkleuren. Haar mannenrollen klinken amper anders dan de vrouwenrollen, maar alles is even geloofwaardig. Bovendien is ze een waaghals. DiDonato durft lelijk te zingen, doet alles voor expressie. Af en toe wordt het daardoor wat grotesk. Toch vergeef je haar dat meteen, haar tomeloze energie werkt aanstekelijk. Wat een sympathieke Diva/Divo!
Joyce DiDonato, mezzosopraan
Orchestre et Choeur de l’Opéra National de Lyon olv Kazushi Ono
Met Edgaras Montvidas, tenor; Nabil Suliman, bariton; Elena Semenova, sopraan; Pascale Obrecht, mezzosopraan; Paolo Stupenengo, bas