Gelijk bij de eerste tonen van Julie (Come Out Of the Rain) weet je dat het met dit nieuwe Josh Rouse album weer helemaal goed zit. Sublieme melodie, prachtige instrumentatie en dito arrangement en de heerlijke ietwat hese stem van Rouse on top.

Met een huwelijk met de Spaanse Paz Suay en een verhuizing van Amerika naar Spanje in 2006 zocht Rouse naar nieuwe muzikale wegen. Na de artistiek zeer succesvolle reeks albums Under Cold Blue Stars (2002), 1972 (2003) en Nashville (2005) zette hij zijn ervaringen als Amerikaan in Spanje op muziek. Het leverde mooie, maar wat onevenwichtige albums op. Met Brad Jones, de producer van zijn succesvolle eerder genoemde trio albums, vond hij op El Turista (2010) weer de weg onhoog. Met The Happiness Waltz heeft hij de hoge kwaliteit in songschrijven weer helemaal hervonden. Met schijnbaar achteloze klasse schudt hij de prachtsongs uit over zijn alweer tiende album.

De eerder genoemde albumopener maar ook opvolgsongs als Simple Pleasure en It’s Good To Have You zijn vintage Rouse. Sober in opzet, rijk aan melodie en zeer doeltreffend in uitwerking. Songs met een kop en staart en fascinatie daartussen. Ook City People, City Things, het heerlijke The Movie’s Way Too Long, Our Love, het met blazers opgesierde A Lot Like Magic, het heerlijk optimistische Start A Family, de geniale popsongs The Western Isles en Purple And Beige, de titelsong en The Ocean (eigenlijk alle songs van het album dus) zijn van grote klasse. Met The Happiness Waltz is Rouse terug met een geweldige verzameling tijdloze songs die gelijk dagen lang in de hoofd blijven zitten. Songs ook die een heerlijk lome, zomerse sfeer hebben, zowel in muziek als in de persoonlijke teksten.