Graduation Ceremony is de langverwachte opvolger van het in 2006 verschenen Nuclear Daydream. Vorig jaar verraste  Joseph Arthur nog met het spannende samenwerkingsverband met Ben Harper en Dhani Anderson, Fistful Of Mercy, waarop de kwaliteiten van de drie talenten op fraaie wijze gebundeld werden.

R.E.M.-zanger Michael Stipe roemt Josheph Arthur al jaren en noemt hem ‘een unieke en zeer getalenteerde singer-songwriter met de gave om door middel van zijn prachtige stem en zijn muziek mensen te ontroeren en te inspireren, waarbij het lijkt en voelt alsof er ook een hoger, universeel doel mee gediend wordt. Het raakt je diep en er gaat tevens een grote urgentie vanuit.’

Op het door John Alagia geproduceerde Graduation Ceremony krijgt Joseph Arthur hulp van de legendarische sessie-drummer Jim Keltner (John Lennon. Bob Dylan) en worden veel prachtsongs voorzien van sfeervolle strijkersarrangementen. Meteen vanaf de eerste tonen van Out Of A Limb word je ‘gegrepen’ door het subtiele, doch sprankelende gitaargeluid en het bij vlagen weemoedige stemgeluid van Joseph, dat op Graduation Ceremony beduidend meer rust en warmte uitstraalt dan op zijn vorige album. Het grotendeels met falset-stem gezongen Horses is zonder twijfel één van de hoogtepunten op dit album. Zoals Joseph hier de sfeer neerzet, waarbij zelfs het geluid van de rennende paarden subtiel wordt verwerkt in het nummer, dwingt respect af. Het degelijke Almost Blue haalt je vervolgens even uit de dromerige sfeer door het tempo iets op te voeren maar met het gevoelige en van prachtige teksten voorziene Someone To Love zet Joseph lijn der ingezette verwachtingen overtuigend voort.

This Is Still My World is een volgend staaltje van vakmanschap, gekenmerkt doch prachtige zangpartijen en met het meeslepende, krachtig gezongen Over The Sun hebben we alweer een volgend hoogtepunt te pakken. Joseph blijkt van vele markten thuis en weet met veel lef en variatie een uniek geheel te smeden. ‘There’s nothing to do in the Midwest but dream’, klinkt het in het desondanks vrolijk uitpakkende Midwest, dat je na twee keer horen spontaan zit mee te neuriën. Gypsy Faded blijkt, mede door de subtiele strijkers, ook erg pakkend. ‘Pick up the phone, I know you’re home’, zingt Joseph in Call, dat bij vlagen doet denken aan de betere ballads van Buffalo Tom. ‘Put down your walls and call’, luidt de opdracht in dit prachtige nummer over verloren gegane vriendschap en verlangen. Met Love Never Asks You To Lie sluit Graduation Ceremony in stijl ontspannen af. ‘There’s never gonna be another you and me’ en ‘take of you evil disguise’, zomaar twee voorbeelden van sterk schrijverschap die dit laatste nummer sieren. Het is muzikaal duidelijk één van de mindere nummers op dit verder uitstekende album, waarmee Joseph Arthur weer een indrukwekkend deel aan zijn toch al zo imposante oeuvre toevoegt.

Zie hieronder de video van This Is Still My World:

Joseph Arthur – This Is Still My World (Official)