Het is alweer 18 jaar geleden dat José González debuteerde met Veneer. In de jaren hierna won de Zweedse singer-songwriter met Argentijnse wortels flink aan naamsbekendheid. Niet alleen door zijn tweede en derde album, maar vooral ook door zijn cover van The Knife’s Heartbeats en het nummer Stay Alive, dat in 2013 werd gebruikt bij de film The Secret Life of Walter Mitty.

Op zijn vierde album, Local Valley, zingt González in het Engels, Spaans en Zweeds. Dat maakt het album op voorhand al speciaal natuurlijk. Zijn virtuositeit op de akoestische gitaar en het ontbreken van neuzelende stembewerking of hippe beatjes zijn verdere pluspunten op dit wederom erg ingetogen album.

De muziek van José González is klein en intiem, net als de voordracht van de Zweed. Opener El Invento heeft een existentialistische lading. Het hierop volgende Visions heeft ook die filosofische inslag: accepteer dat je niet alles kunt weten. Op Horizons benadrukt González juist de mogelijkheden van de mens: ‘… and say who are we to neglect our vast horizons’. Het meditatieve The Void komt net even meer binnen qua sfeer en intensiteit, al blijft ook hier de muziek ingetogen.

Hier en daar krijgt de gitaar gezelschap van beats, waardoor het akoestische snarenspel wat dwingender en stuwender wordt. Dit is het geval op Head On – dat daarbij ook nog eens meer fragmentarische, sloganeske teksten laat horen – en Tjomme, waarbij González zijn stem enkele malen onderkoelder laat klinken. Deze songs zorgen voor een prettige variatie op Local Valley en voorkomen een te grote eenvormigheid.

Het zwoele, pastorale, op beats leunende Lasso In is weldadig: ‘Lasso in the ruminating thoughts’, aldus González. Valle Local handelt over het vastlopen in je eigen, veilige wereldje. Het is grappig dat González hier juist jachtig gitaarwerk tegenover zet. Ook Lilla G en Swing zijn energieker. Hier kruipen wat Afrikaanse invloeden binnen die de plaat extra beweging en frivoliteit meegeven: ‘Swing what your mama gave you’. De accentverschuivingen blijven echter subtiel; nergens deelt González stevig uit.

Na een tweetal serieuzere songs is het afsluitende Honey Honey, met zijn vogelgeluiden en erotische tekst, een korte maar beeldende finale. Ook hier echter blijven muziek en zang klein en intiem. Zo verliest González zich op zijn vierde album nergens in effectbejag maar ontvlammen zijn sterke gitaarspel en relevante teksten ook nergens. Zijn fans zullen hier echter niet om malen want Local Valley doet niet onder voor zijn drie voorgangers.