Be Right Back is een passende titel voor deze ep van Jorja Smith. Het betreft namelijk nummers die het komende nieuwe album niet hebben gehaald maar die toch de moeite waard waren. Vandaar deze ‘stopgap’ release. Bovendien kan Smith hiermee de relatieve rust aan het releasefront van de afgelopen jaren doorbreken. Ze stond onlangs ook nog op de online versie van het Glastonbury festival, dus Smith is dit voorjaar weer even helemaal in beeld.

Jorja Smith is een van de grote nieuwere namen in de R&B/soul. Ze trok na de release van haar debuut Lost & Found een Brit Award binnen en werd ook genomineerd voor een Grammy en de Mercury Prize. Een vliegende start voor de inmiddels 23-jarige zangeres uit de West-Midlands dus.

Deze ep laat acht tracks horen. De vlekkeloze opener Addicted is een van de singles en tevens een van de betere nummers. In een mooie, verfijnde, fijnmazige elektronische setting verzucht Smith: ‘You should be addicted to me’. De andere single, Gone, is trager maar muzikaal net zo subtiel en smakelijk. Smith zet haar stem op verschillende manieren in, iets wat haar vocale beheersing onderstreept.

Bussdown is een samenwerking met Shaybo, de Londense MC. Shaybo houdt het beheerst, de track blijft ingetogen. Een interessante nummer, dat verder in de smaak valt door de subtiel pompende beats en lichte koortjes. Het veel te korte Time, met een jazzy gitaar en een lekkere drumtrack, is evenmin te versmaden. Die andere ‘gitaartrack’ Home had overigens ook best wat langer mogen duren.

Over de rimshots en kleine gitaarlijntjes van Burn observeert Smith een burn out, terwijl op Digging, met een robuustere beat, de blik weer op haarzelf is gericht: ‘I wanne be high but I keep digging / Sick of it all / Too many questions’.

Het afsluitende Weekend geeft meer ruimte aan de hogere registers van Smiths stem. Die kant van haar zang is toch het mooist. Haar meer afgeknepen stijl werkt zeker ook binnen de producties op Be Right Back maar zeurderigheid ligt, net zoals bij zo veel hedendaagse vocalisten, op de loer. Gelukkig heeft Smith voldoende in huis om veel te variëren, vaak binnen een en dezelfde song en zo een groter publiek aan zich te kunnen binnen. Hoe dan ook, Be Right Back moeten we zien als een tussendoortje – de meeste tracks komen niet in de buurt van een song met impact als Blue Lights – maar wel een heel aardig tussendoortje.