Demon Geography is het nieuwe project van keyboardspeler Joris Caluwaerts (STUFF., Zita Swoon) en gitarist Elko Blijweert. Twee jaar terug brachten ze Left Bank Drive uit, de muziek die Monkey Sandwich (Wim Vandekeybus) begeleidde. Wie ‘filmische score’ zegt, zit zeker juist, maar toch valt er veel meer over te zeggen.

Zo bijvoorbeeld dat aan de basis twee getalenteerde muzikanten zitten die een voorliefde hebben voor eigenzinnige muziekjes. Neem er gerust een aflevering van het door Blijweert gecureerde Kraelnspel bij en dan weet u ongetwijfeld wat we bedoelen. Het aardige is dat al die muziekjes inspiratiebronnen zijn die kriskras door elkaar lopen als de talloze kabeltjes en effectenbakken waarvan dit duo gebruik maakt. Evenwel draait Demon Geography vooral om sfeerzetting, om ‘mood music’, ook al gaat het behoorlijk uiteenlopende richtingen uit op dit album.

Left Bank Drive was in zekere zin een wat experimentele(re) voorloper van het Demon Geography project, waarin naast cellist Simon Lenski ook klarinettist Frans Van Isacker, Gert Wyninckx op trompet en tenorsax en vocaliste Rose van de Leest opduiken. Op die manier versterkt het duo Caluwaerts/Blijweerts zich met muzikanten die een eigen rol en sound aan het geheel toevoegen.

Er is de mysterieuze titeltrack die met een handvol goed gekozen pianonoten, tubular bells en cello een aangrijpende sfeer creëert. Die is de voorbode van het kwieke Terrestrial Acquantaince waarin allerhande ritmes en texturen door elkaar lopen. Zo valt op dat binnen een en dezelfde compositie best veel gebeurt en dat deze groep wel houdt van spannende verrassingen. Her en der duiken vocals op, zoals onder meer in het met sierlijke cello en knappe gitaarlijnen ondersteunde Eyes Gone Green, dat iets later gevolgd wordt door Beeline Rag, met zijn gekke pianoriedels een geüpdatete saloonsong voor de 21ste eeuw.

Héél eclectisch allemaal, maar het past allemaal erg goed bij elkaar. De variatie is weelderig groot, maar net dat maakt de eigenheid van dit album. Zo hoor je op Wharf Of Deceit een introductie die ergens wat naar STUFF. lonkt en alweer donkere spanning opbouwt, om daar vervolgens een sciencefictionachtige draai aan te geven. Green Moon Shining Down is dan weer een geschifte mix van de Eurotrancedance van Daan Stuyven (met echo’s van Abba) en Frans chanson met de croonende stem van Elko Blijweert.

Zo ziet u maar, het zit er echt allemaal in. Variatie troef op dit album. Een van de meest in het oor springende tracks is Journey To The Land Of Grey, een reis naar een plek die u ongetwijfeld nooit eerder bezocht. En in Mountain Jive kan Blijweert zijn collectie gitaren eens goed laten gaan. Rest nog de boel mooi af te sluiten met de lichtdronken, wazige sporen van de fraaie ballad A Lie For Today.

O, en doe uzelf een plezier met het mooi uitgegeven vinyl. De moeite waard, ook al omwille van die beeldend mooie hoes.