In de digipack vinden we een verkleurde foto van een muzikaal gezelschap, het  is de Mexicaanse grootmoeder van Jonn Del Toro Richardson die samen met haar zuster en broer in een mariachi band resideerden. Als jonge snaak zag hij zijn ooms nog gitaar spelen op familiefeestjes en hij volgde hun voorbeeld.  Country en R&B vulde de kamers van het ouderlijke huis in de buurt van Houston, later kwam daar naast rock nog Motown bij. Zijn eerste podiumervaringen beleefde Richardson met latin rock formaties en cover bands maar voelde zich vooral bij plaatselijke bluesgroepen op zijn plaats.

Een vaste stek  bij Blue Mercy de begeleidingsband van Diunna Greenleaf leidde naar Memphis waar de jongeman de Albert King Award voor de meest belovende  bluesgitarist in de wacht sleepte. Die onderscheiding bracht hem bij Pinetop Perkins, later volgde Otis Taylor. Na een intermezzo bij de mandolineman Rich Delgrosse nam hij samen met oude vriend Sean Carney Wild Ride op.

Dat project vormde een opstapje naar een eerste cd onder eigen naam Tengo Blues met uitsluitend eigen materiaal. In dit debuut klinken de Texaanse roots duidelijk door maar het broeierige Behind The Curtain spoort in het zog van de strakke blazerssectie richting Memphis. The Texas Horns eisen onder leiding van Kaz Kazanoff een hoofdrol op in Can’t Run For Love. Het aanstekelijke ritme van Get Me Back To Texas, met tweede gitaar van producer Anson Funderburgh is een geslaagde variant op Chuck Berry’s Memphis Tenessee terwijl in I’m Her Man en Love If You Want It echo’s van bluespioniers als Muddy Waters en Willie Dixon doorschemeren.

Dat vormt in dit geval geen onoverkomelijke hindernis, Richardson heeft een markante soulvolle frazering, die geeft in combinatie met de soepele heldere gitaartechniek een eigen twist aan de songs. De gitarist toont zich bovendien verbazingwekkend veelzijdig. In het instrumentale Triple Lindig duiken naast het orgel van Nick Connoly en de sax van Kazanoff subtiele, melodieuze jazzy shuffles op.

The Moment is zonnige Latinrock en This I Know is een gevoelige bluesballade met knap opgebouwd  gitaarwerk. De stomende swingblues van Tall Pretty Baby laat zelfs de stijfste hark de bugaloo dansen en dan moet het puntige Wild Ride nog passeren. Het sensuele instrumentaaltje Tengo Blues refereert naar de Chicanoroots. De meeslepende groove komt dicht in de buurt bij de verrichtingen van een snarenridder als Ronnie Earle. Meesterlijk debuut dit gevarieerde bluesschijfje.