Het leven in de Laurel Canyon, het culturele hart van in Los Angeles in de late jaren zestig en de jaren zeventig, inspireerde Joni Mitchell tot de titel van haar derde album. Met songs die een grote muzikale groei lieten horen werd Ladies of the Canyon haar eerste meesterwerk.

Schijnbaar moeiteloos muzikaal doorgroeiend sloot haar derde album naadloos aan op het een jaar eerder verschenen Clouds maar de uitwerking van de songs was nog sterker, zocht ze nog meer muzikaal avontuur in zowel de songs als de arrangementen en was haar stem nog overweldigender.

Albumopener Morning Morgantown, zo’n typische door Mitchell vanuit de folk naar haar eigen muzikale idioom bewerkte song, waar ze zelf zowel gitaar als piano op speelt, is de fraaie binnenkomer die ze volgt met klassieker For Free, haar ode aan de muzikanten op straat die voor niets lijken te spelen. De fraaie observatie, geweldig gezongen, kent fraai klarinetspel van Paul Horn waarmee ze haar liefde voor jazz blootgeeft.

Conversation is alleen om de tekst al een Mitchell klassieker. Want over wie gaat die tekst nu eigenlijk?

‘He comes for conversation
I comfort him sometimes
Comfort and consultation
He knows that’s what he’ll find
I bring him apples and cheeses
He brings me songs to play
He sees me when he pleases
I see him in cafes
And I only say, “Hello”
And turn away before his lady knows
How much I want to see him
She removes him, like a ring
To wash her hands
She only brings him out to show her friends
I want to free him’

Mitchell heeft haar lippen er altijd gesloten over gehouden. Logisch, want de tekst is nogal duidelijk kan tegelijkertijd op vele manieren gelezen worden. Aangezien Mitchell zoveel persoonlijke teksten schreef kan het haast niet anders dat deze ook persoonlijk is. Er is een verhaal dat de tekst gaat over Mark Volman van The Turtles, anderen zeggen weer dat het over Stephen Stills gaat. Ondertussen muzikaal een fantastische song met dus een ongrijpbare tekst.

De titeltrack laat eigenlijk voor het eerst de open gitaarstemmethode van Mitchell horen. De open klanken op Ladies of the Canyon gebruikt bleken de blauwdruk van haar later nog avontuurlijker manier van songschrijven. Met een beeldende tekst over het leven in Laurel Canyon. Willy is een fraaie op de piano gespeelde ode aan haar zo geliefde Graham ‘William’ Nash met wie ze destijds een relatie had en in de Laurel Canyon samenwoonde.

The Arrangement en Rainy Night House, alweer twee van die prachtige ballades achter de piano, laten de grote groei in zowel songschrijven als haar vocale expressie. Het zijn machtige songs volop verrassingen. In The Priest duikt Mitchell dan weer vol de folk in waarin de tekst heel direct te beluisteren is of, zoals veel spitters in haar oeuvre zeggen, over religie en haar visie daarop.

Blue Boy, een fraaie pianosong met een wonderlijke tekst over relaties, blijkt de aanloop tot Big Yellow Taxi, een vorstelijke song waarbij het upbeat gitaarspel en de vrolijke melodie de zo duidelijke politieke boodschap vergezellen.

They paved paradise
Put up a parking lot
With a pink hotel, a boutique
And a swinging hot spot

Don’t it always seem to go
That you don’t know what you’ve got ’til it’s gone?
They paved paradise
Put up a parking lot

Voor de niet oplettende luisteraar gewoonweg een heerlijke popsong maar voor de oplettende luisteraars een wonderlijk sterke song waarin de boodschap dubbel en dwars, want zowel een aanklacht tegen alles wat zonder aanklacht verandert tegelijk een persoonlijk bewustzijn, binnenkomt. Een absolute klassieker binnen de popmuziek met de lach, volgend op de bizarre vocale twist, terecht vol in de mix gehouden.

Het verhaal over het door haar geschreven en door Crosby, Stills & Nash klassiek gemaakte Woodstock mag als zeer bekend worden omschreven. Zij miste Woodstock omdat ze de dag/avond ervoor een tv-optreden in New York had en door de vele files het concertterrein niet op tijd kon bereiken. Crosby, Stills & Nash maakten er een elektrische versie van die op hun albumklassieker Déjà Vu belandde (met Neil Young daar natuurlijk ook prominent bij).

Het magnifieke The Circle Game, albumafsluiter van Ladies of the Canyon, ziet Crosby, Stills & Nash in het achtergrondkoortje onder de naam The Lookout Mountain United Downstairs Choir. Wederom een uit de folk onttrokken gitaarpartij met dito zanglijn die een reactie was op Neil Youngs fameuze song Sugar Mountain.

Ladies of the Canyon is, ook bij beluistering in 2021, een fantastisch album vol geweldige songs. Tevens een ongelooflijk album als je de groei hoort die Joni Mitchell vanaf haar debuut Song to a Seagull (1968) via Clouds (1969) maakte. Een album waarop ze haar eigen muzikale stijl, door te durven het avontuur aan te gaan, nog verder uitkristalliseert.

Ladies of the Canyon is een onvervalste klassieker binnen de geschiedenis van de popmuziek.